51χρονος έχασε τη ζωή του στην Ιεράπετρα μέσα στο θερμοκήπιό του

 

Την ώρα που ο Κ. Μητσοτάκης στο υπουργικό συμβούλιο παρίστανε για μία ακόμη φορά τον εγγυητή της βελτίωσης της καθημερινότητας του λαού, των “δικαιωμάτων” και της “ισότητας”, ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ έσπαγαν με πριόνι την πόρτα του σπιτιού της χαμηλοσυνταξιούχου Ι. Κολοβού, συνελάμβαναν σαν στυγνούς εγκληματίες την ίδια και τον γιο της, που είναι άτομο με αναπηρία, και χτυπούσαν τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί για να μην ξεσπιτωθεί μια φτωχή οικογένεια.

            Το ΚΚΕ καταγγέλλει το κρεσέντο καταστολής με εντολή της κυβέρνησης, που πατάει στο αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο για τους πλειστηριασμούς, το οποίο έχει διαμορφωθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια. Από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της Ι. Κολοβού και του γιου της βρίσκονται βουλευτές, στελέχη και μέλη του ΚΚΕ, ενώ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, Θ. Παφίλης, έχει πραγματοποιήσει παρέμβαση για το θέμα στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μ. Χρυσοχοΐδη.

            Απαιτούμε να αφεθούν εδώ και τώρα ελεύθεροι οι συλληφθέντες! Να εκφραστεί ακόμα πιο μαζικά η λαϊκή αλληλεγγύη. Τα σπίτια του λαού τα σώζει ο λαός!

 

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για την επίθεση των ΜΑΤ στους αγρότες της Καρδίτσας

Το ΚΚΕ καταγγέλλει την απρόκλητη επίθεση με χημικά και χειροβομβίδες κρότου λάμψης, που δέχτηκαν από τις δυνάμεις των ΜΑΤ οι βιοπαλαιστές αγρότες της Καρδίτσας, οι οποίοι διαδήλωναν στην Εθνική Οδό, διεκδικώντας άμεσα μέτρα για την επιβίωσή τους, με αποτέλεσμα ένας αγρότης να τραυματιστεί και ένας ακόμα να συλληφθεί.

            Απαιτούμε από την κυβέρνηση να αποσύρει τώρα τις δυνάμεις καταστολής και να απελευθερωθεί ο συλληφθείς αγρότης. Παρέμβαση για το θέμα έκανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θ. Παφίλης, στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μ. Χρυσοχοΐδη.

            Το ΚΚΕ βρίσκεται στο πλάι των φτωχών αγροτών και των κτηνοτρόφων που βγαίνουν αυτές τις μέρες με τα τρακτέρ τους στους δρόμους, στηρίζει τα δίκαια αιτήματά τους και θα συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στον αγώνα που διεξάγουν για αξιοπρεπή ζωή, για να σώσουν τη γη και το εισόδημά τους.

Ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα σε συγκέντρωση στην Πάτρα

 

Φίλες και φίλοι

συντρόφισσες και σύντροφοι,

 

            Τώρα είναι η ώρα της μάχης απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που ξεδιπλώνεται με σφοδρότητα σε όλα τα μέτωπα, που τσακίζει κάθε εργατικό λαϊκό δικαίωμα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου! Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης και του αγώνα, της ακόμα πιο πλατιάς συμπόρευσης με το ΚΚΕ.

            Σήμερα, από εδώ, από την Πάτρα, απευθύνουμε κάλεσμα ξεσηκωμού, μαζικής συμμετοχής στις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις που προετοιμάζονται σε ολόκληρη τη χώρα. Να βουλιάξουν αύριο οι δρόμοι των πόλεων από το φοιτητικό, μαθητικό  ποτάμι που φούσκωσε για τα καλά πλέον και πίσω δεν γυρνά. Να ακυρωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ και να δοθεί απάντηση στα ήξεις-αφήξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, για τη διαμόρφωση μιας κανονικής αγοράς πτυχίων, με βάση την τσέπη του καθενός, γιατί αυτό θα φέρει η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας. Γιατί αυτό που χρειάζονται τα νέα παιδιά, είναι δωρεάν σπουδές και πτυχία που θα έχουν αξία και όχι πτυχία σε τιμοκατάλογο.

            Στους δρόμους του αγώνα βρίσκονται και οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι οι οποίοι δίνουν άλλη μια μάχη για την επιβίωσή τους. Γιατί για κάθε προϊόν που βρίσκουμε πανάκριβο στο ράφι, υπάρχει ένας βιοπαλαιστής αγρότης και κτηνοτρόφος που το έδωσε σε τιμή ξεκληρίσματος από το χωράφι, για να κερδοσκοπούν οι εμποροβιομήχανοι και τα σούπερ μάρκετ.

            Στους δρόμους του αγώνα βρίσκονται οι εργάτες διάφορους κλάδους που παλεύουν για αυξήσεις στους μισθούς, για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με σύγχρονα δικαιώματα, όπως οι οικοδόμοι με την πανοικοδομική απεργία που είναι προγραμματισμένη για τις 31 Γενάρη. Κι όλες αυτές οι μάχες θα συνενωθούν σε έναν ενιαίο, γενικό, πανελλαδικό απεργιακό ξεσηκωμό στις 28 Φλεβάρη, μέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, για να μη θίγονται τα κέρδη του ιδιώτη επενδυτή.

            Το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που συντάραξε όλη τη χώρα στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν το έγκλημα, πρέπει να ακουστεί ξανά δυνατά. Να γίνει συνείδηση και οδηγός δράσης και πράξης, σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας και αυτή τη χρονιά.

            Γιατί την ώρα που η λαϊκή οικογένεια φοβάται να πλησιάσει στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, οι πιο κερδοφόρες εταιρείες της χώρας, ανάμεσά τους και οι αλυσίδες τροφίμων, αλλά και τα ίδια τα σούπερ μάρκετ, σημείωσαν 75% αύξηση κερδών.

            Και, φυσικά, ο κρατικός προϋπολογισμός μαζεύει δισεκατομμύρια από τους φόρους, για να δοθούν πάλι κι αυτά για τη στήριξη των ομίλων. Την ώρα που τα υψηλά επιτόκια οδηγούν τα δάνεια τής λαϊκής οικογένειας πρώτα σε «κοκκίνισμα» και μετά σε πλειστηριασμούς, οι τράπεζες κερδίζουν 1 δις ευρώ κάθε τρίμηνο. Την ώρα που οι εργαζόμενοι σπάνε το κεφάλι τους και λύνουν εξισώσεις, για να επιλέξουν, τι χρώμα θα έχει ο επόμενος φουσκωμένος λογαριασμός του ρεύματος, οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες, αναμένεται να σπάσουν ακόμη ένα ρεκόρ κερδοφορίας για το 2023, πάνω κι από τα 10,3 δισ. ευρώ του 2022.

            Όμως το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» πρέπει να ακουστεί και για τους 182 εργάτες που έχασαν τη ζωή τους σε εργοδοτικά εγκλήματα τη χρονιά που πέρασε. Για να χτιστούν οι ρυθμοί ανάπτυξης, για να κατακτηθεί η περιβόητη επενδυτική βαθμίδα και οι άλλες “επιτυχίες” της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας που διαφημίζει η κυβέρνηση.

            Αυτές είναι με δύο λόγια, φίλες και φίλοι, οι δύο Ελλάδες που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση. Η Ελλάδα του μόχθου από τη μία, και η Ελλάδα του κέρδους και της καλοπέρασης από την άλλη. Κάθε πολιτική δύναμη μπορεί να είναι με μονάχα μία από τις δύο πλευρές. Έτσι ήταν πάντα, έτσι είναι και τώρα. Όποιος λέει ότι είναι ταυτόχρονα και με τους θύτες και με τα θύματα της εκμετάλλευσης, είναι αποκλειστικά και μόνο με τους θύτες.

            Το ΚΚΕ, γνωρίζετε πολύ καλά σε ποια πλευρά βρισκόταν πάντα, σε ποια πλευρά βρίσκεται και τώρα. Το ΚΚΕ είναι σήμερα εδώ, δίπλα σας, πιο δυνατό, πιο έμπειρο και πιο προετοιμασμένο για τις μεγάλες μάχες που έρχονται.

            Με όλες μας τις δυνάμεις, μέσα και έξω από τη Βουλή, στους Δήμους, στα Περιφερειακά Συμβούλια, στα σωματεία και τους συλλόγους, σε όλους τους μαζικούς φορείς παντού, θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, για να ξεδιπλωθεί η λαϊκή αντεπίθεση απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη πολιτική. Για να ανοίξει ένας άλλος, ελπιδοφόρος δρόμος υπέρ του λαού και της νεολαίας.

 

 

Φίλες και φίλοι

συντρόφισσες και σύντροφοι

 

            Η ωραιοποιημένη εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ για την πορεία τής οικονομίας και κυρίως για τον αντίκτυπο που αυτή θα έχει στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

            Η ύφεση στη Γερμανία, στην «ατμομηχανή» -υποτίθεται- της ΕΕ, το 2023, ενισχύει την πρόβλεψη και για την εκδήλωση ύφεσης, συνολικά στην οικονομία της Ευρωζώνης, το 2024. Με την ευκαιρία, θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των αγροτών, των μηχανοδηγών και των άλλων κλάδων στη Γερμανία. Είναι αγώνες με τεράστια σημασία, όχι μονάχα για την επιβίωσή τους, αλλά και γιατί εφοδιάζουν και τον δικό μας και τους άλλους λαούς με χρήσιμα συμπεράσματα. Αναδεικνύουν τις συνέπειες που έχει για τους λαούς η κατ’ όνομα φιλοπεριβαλλοντική πολιτική της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ.

            Η υποκρισία τους έχει πια αποκαλυφθεί. Οι ίδιοι που στέλνουν ατελείωτα δισεκατομμύρια καταστροφικών εξοπλισμών στο καθεστώς Ζελένσκι, για να διαιωνίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, φορολογούν το πετρέλαιο των αγροτών, για να σώσουν το περιβάλλον…

            Αυτοί οι αγώνες, κάνουν φύλλο και φτερό τα παραμύθια περί «δημοσιονομικής σύνεσης και επίτευξης των στόχων», που θα φέρει τάχα την ευημερία για όλους, αφού η Γερμανία ήταν πάντα το πρότυπο ως προς αυτά, κι όμως κάθε άλλο παρά εκεί ευημερούν όλοι. Και φυσικά αναδεικνύουν, ότι η ακολουθούμενη πολιτική και αυτά που τραβάνε όλοι οι λαοί, είναι τα ίδια, τηρουμένων των αναλογιών, και με «νεοφιλελεύθερες» και με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, όπως αυτή της Γερμανίας.

            Μαζί με το ενδεχόμενο ύφεσης, με τη νέα χρονιά, επανέρχονται σε ολόκληρη την ΕΕ, οι αυστηροί κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για το δημοσιονομικό έλλειμμα και το χρέος, σε συνθήκες μάλιστα υψηλού και επίμονου πληθωρισμού.

            Αυτά, καθώς και η υλοποίηση των προαπαιτούμενων του Ταμείου Ανάκαμψης για τη δημιουργία «πιο φιλικού περιβάλλοντος για τις επενδύσεις», θα μεταφραστούν σε κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης στο εισόδημα και στα δικαιώματα των εργαζομένων το επόμενο διάστημα. Ήδη έχει ξεκινήσει αυτή η επίθεση, όπως είδαμε και με το φορολογικό νομοσχέδιο που βάζει τη θηλιά στον λαιμό του πιο αδύναμου τμήματος των αυτοαπασχολουμένων Επαγγελματιών και επιστημόνων, φορολογώντας τους για εισοδήματα που δεν έχουν.

            Θέλουν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, λένε… Την ίδια ώρα, βέβαια, οι εφοπλιστές έχουν εθελοντική φορολόγηση και όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν τα εργαλεία -που τους τα έχουν δώσει οι κυβερνήσεις- να γλιτώνουν τη φορολόγηση ή να πληρώνουν ψίχουλα. Αποτέλεσμα, οι εργαζόμενοι, ο λαός, να πληρώνουν κάθε χρόνο και με όλες τις κυβερνήσεις το 95% των φορολογικών εσόδων και το μεγάλο κεφάλαιο μόνο το 5%.

            Ο προϋπολογισμός του 2024 προβλέπει νέα αύξηση των εσόδων απ' τον ΦΠΑ και τους υπόλοιπους άδικους έμμεσους φόρους και συνολική νέα αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 6,2 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση μιλάει για βελτίωση των μισθών:

- Όταν ο μέσος ονομαστικός μισθός παραμένει χαμηλότερος, σε σχέση με πριν από μια δεκαετία, ενώ λόγω του πληθωρισμού, η μείωση του πραγματικού μισθού ξεπερνά το 35% σε σχέση με το 2009.

- Όταν η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύει χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με ελαστικούς όρους.

            Πάρτε για παράδειγμα τον κλάδο της ιχθυοκαλλιέργειας, που αποτελεί σήμερα έναν από τους πλέον αναπτυσσόμενους παραγωγικούς και εξαγωγικούς κλάδους του πρωτογενούς τομέα της ελληνικής οικονομίας και έχει ισχυρή παρουσία στη Δυτική Ελλάδα. Οι εργαζόμενοι στον συγκεκριμένο κλάδο, εργάζονται με τους χειρότερους όρους δουλειάς, αφού δεν υπάρχει ΣΣΕ, ούτε καν επιχειρησιακές συμβάσεις.

            Ο κάθε εργαζόμενος διαπραγματεύεται μόνος του με τον εργοδότη -δύσκολα το λες αυτό και πολύ πιο δύσκολα το εννοείς βέβαια- υπογράφει ατομικές συμβάσεις, είτε αορίστου χρόνου είτε ορισμένου, τις οποίες ανανεώνει κάθε λίγους μήνες, ακόμη και μέρες. Τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας είναι ανύπαρκτα και οι έλεγχοι από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι από ελάχιστοι ως ανύπαρκτοι, με αποτέλεσμα να έχουν αυξηθεί τα εργατικά “ατυχήματα”.

            Ανάλογη είναι, βέβαια, η κατάσταση και στους υπόλοιπους κλάδους, όπως για παράδειγμα είναι και ο κλάδος των Τροφίμων Ποτών ο οποίος αναπτύσσεται και και εδώ στην περιοχή.

            Την ίδια στιγμή, η προώθηση των κατευθύνσεων της ΕΕ και γενικότερα της στρατηγικής του κεφαλαίου κλιμακώνεται με την εφαρμογή των νόμων που ψηφίστηκαν, αλλά και αυτών που δρομολογούνται με αιχμή την Κοινωνική Ασφάλιση.

            Ο γνωστός ΟΟΣΑ ξαναχτυπά! Προτείνει τη σύνδεση του προσδόκιμου ζωής με τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης -κάτι που φυσικά έχει γίνει ήδη στην Ελλάδα με τον νόμο Κατρούγκαλου- και η δουλειά φτάνει μέχρι τα 70 και βάλε.

            Το 2024, την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και των άλλων μεγάλων επιστημονικών επιτευγμάτων -αντί να δουλεύουμε όλο και λιγότερο μέσα στη μέρα, αντί ο άνθρωπος να απαλλάσσεται από μονότονες και κουραστικές δουλειές, αντί να μειώνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης- συμβαίνουν ακριβώς τα αντίθετα. Κανένας λόγος δεν υπάρχει για να συμβαίνει αυτό, πέρα από το γεγονός, ότι όλα αυτά τα επιτεύγματα βρίσκονται σήμερα στα χέρια των καπιταλιστών, που τα αξιοποιούν με αποκλειστικό κριτήριο την αύξηση της κερδοφορίας τους.

            Κανένας λόγος δεν υπάρχει για να βρίσκεται το δημόσιο σύστημα υγείας στη σημερινή τραγική κατάσταση, πέρα από την ανάγκη του αστικού κράτους να πετσοκόβει τις δαπάνες που έχουν να κάνουν με τις ανάγκες του λαού. Και φυσικά, από την ανάγκη του κεφαλαίου να διεισδύει και να κερδοσκοπεί ακόμα και στους τομείς που έχουν να κάνουν με την ίδια την ανθρώπινη ζωή.

            Την ξέρετε πολύ καλά αυτή την τραγική κατάσταση και εδώ στην Αχαΐα, όπως ξέρετε και τους αγώνες που έχουν δοθεί από τη Δημοτική Αρχή, από το Εργατικό Κέντρο, από τους γιατρούς, τους εργαζόμενους, όλον τον πατραϊκό λαό, για να μην κλείσει το Καραμανδάνειο, το μοναδικό παιδιατρικό νοσοκομείο σε όλη τη Δυτική Ελλάδα. Και το έχετε καταφέρει.

            Ξέρετε ότι τα νοσοκομεία της περιοχής, και ιδιαίτερα ο “Άγιος Ανδρέας” αποδυναμώνονται γιατί οι γιατροί είναι αναγκασμένοι να μετακινούνται στην Ηλεία για να καλύπτουν κενά στο νοσοκομείο του Πύργου, ενώ οι γιατροί από το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίου εφημερεύουν στο Νοσοκομείο του Αιγίου.

            Γι’ αυτό και οι κομμουνιστές, θα μπουν ακόμα πιο δυναμικά το επόμενο διάστημα στην πρώτη γραμμή, για να δυναμώσει ο αγώνας για ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων με μόνιμες προσλήψεις όλου του αναγκαίου προσωπικού και με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή. Για να μείνει στα χαρτιά κάθε σκέψη για υποβάθμιση ή κλείσιμο νοσοκομείων. Για να επαναλειτουργήσουν τα νοσοκομεία που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια, όπως το νοσοκομείο «Νοσημάτων Θώρακος», το οποίο είχε ανακαινιστεί πλήρως το 2014, για να το κλείσει η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ένα χρόνο μετά.Για την άμεση δημιουργία σύγχρονου ογκολογικού νοσοκομείου, που τόσο έχουν ανάγκη οι ασθενείς της Δυτικής Ελλάδας.

            Αν τα λέμε όλα αυτά, είναι για να δώσουμε τη μεγάλη, την αντικειμενική εικόνα, μια εικόνα, που λέει, ότι τα προβλήματα για τον λαό είναι εδώ και θα μεγαλώσουν και ταυτόχρονα, αντικειμενικά, θα μεγαλώσει και η λαϊκή δυσαρέσκεια.

            Σε όλα αυτά προσθέστε και όσα επικίνδυνα για τους λαούς συμβαίνουν στην περιοχή μας, με υπαρκτό το ενδεχόμενο κλιμάκωσης ανά πάσα στιγμή και με απρόβλεπτες κάθε φορά συνέπειες στους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων και κατά συνέπεια στις τιμές. Αυτό δείχνουν, άλλωστε, και οι εξελίξεις στην Ερυθρά Θάλασσα, όπως και οι πρόσφατες αεροπορικές επιδρομές στην Υεμένη από τις ΗΠΑ και την Βρετανία, με ορμητήριο και την Κύπρο.

            Μάλιστα, το Σάββατο, που θα βρεθούμε ξανά στους δρόμους, θα διαδηλώσουμε μαζικά, εκφράζοντας, όχι μόνο την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό που δολοφονείται για πάνω από 100 μέρες από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και φυσικά της ελληνικής κυβέρνησης, των άλλων αστικών κομμάτων. Αλλά θα βροντοφωνάξουμε και την απαίτησή μας να ακυρωθούν τα σχέδια για αποστολή ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, στο πλαίσιο της αποστολής που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ.

            Κι αυτό για τη Δυτική Ελλάδα σημαίνει: Να πάψει να δίνεται ελληνικό έδαφος και στρατιωτικές βάσεις, όπως εδώ στην περιοχή ο Άραξος, το Άκτιο, η Ανδραβίδα, για την εξυπηρέτηση των πολεμικών σχεδιασμών των φονιάδων των λαών!

            Αλλά και στα ελληνοτουρκικά: Δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός, τόσο γιατί, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει το “καλό κλίμα” να μετατρέπεται ξανά σε ένταση, αλλά και γιατί το τραπέζι των ΝΑΤΟϊκών διευθετήσεων, είναι ήδη στρωμένο για τα καλά. Και μάλιστα είναι στρωμένο με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, τα οποία θα θυσιαστούν στον βωμό της επιδίωξης της αστικής τάξης της χώρας να αυξήσει την επιρροή της και το μερίδιό της από τη λεία που ληστεύεται από τους λαούς, ευρισκόμενη σε σκληρό ανταγωνισμό με την τούρκικη άρχουσα τάξη και άλλες αστικές τάξεις της περιοχής.

            Το στοίχημα, λοιπόν, είναι, αυτή η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια που αντικειμενικά θα δυναμώνει, να γίνει ορμή και δύναμη για μαχητικούς, διεκδικητικούς αγώνες, να συναντηθεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και να μην σκορπίσει «δεξιά» και «αριστερά», είτε σε νέες αυταπάτες εξανθρωπισμού του συστήματος, είτε σε ανορθολογικές, ακροδεξιές εκδοχές της κυρίαρχης ιδεολογίας.

            Δεν είναι καθόλου τυχαία, λοιπόν, ακριβώς στο παραπάνω πλαίσιο, η προσπάθεια της κυβέρνησης και του ίδιου του Μητσοτάκη να εμφανιστούν σαν υπερασπιστές των δικαιωμάτων, με αφορμή το νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο, δηλαδή την τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών.

            Μάλιστα την ίδια ώρα που στο υπουργικό συμβούλιο ο Μητσοτάκης παρίστανε τον εγγυητή των δικαιωμάτων και της “ισότητας”, η κυβέρνηση του έστελνε ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ για να ξεσπιτώσουν και να συλλάβουν την Ιωάννα Κολοβού και τον γιο της, άτομο με αναπηρία. Ενώ μετά από λίγο χτυπούσαν τα ΜΑΤ τους αγρότες στην Καρδίτσα. Ναι, αυτούς που “έπνιξε” η πολιτική της κυβέρνηση πριν λίγους σήμερα. Αίσχος! 

            Έχουν, βέβαια, και τα γνωστά δεκανίκια, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που τη μία στιγμή μιλάνε για «κατάργηση της δημοκρατίας» και για «διασυρμό της χώρας στο ευρωκοινοβούλιο» και την επόμενη βλέπουν στο πρόσωπο του Μητσοτάκη το πρότυπο του «φιλελεύθερου δικαιωματιστή». Και όλοι μαζί, με τη βοήθεια και των πάντα πρόθυμων ΜΜΕ, έχουν επιβάλει εδώ και βδομάδες μια μονοθεματική ατζέντα, για να προχωρούν όλα τα υπόλοιπα αθόρυβα, στο παρασκήνιο.

            Τους έπιασε ο πόνος, λένε, για τα δικαιώματα των παιδιών. Ποιους; Αυτούς που στηρίζουν ψυχρά και ξεδιάντροπα, την γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη, με θύματα πάνω από 10.000 παιδιά. Αυτούς που έχουν καταστρατηγήσει κάθε δικαίωμα των παιδιών στη δωρεάν πρόσβαση στους παιδικούς σταθμούς, σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, στην εκπαίδευση, που θέλουν να τα εμπορευματοποιήσουν όλα αυτά, για να κερδίζουν κάποιοι λίγοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

            Δεν τους φτάνουν, όμως, αυτά. Έχουν φτάσει στο σημείο να εμπορευματοποιούν και την ίδια τη διαδικασία της τεκνοθεσίας και της αναπαραγωγής, με το αίσχος της εμπορικής παρένθετης μητρότητας, της πιο ακραίας μορφής εκμετάλλευσης, εμπορευματοποίησης του γυναικείου σώματος, αλλά και του εμπορίου ωαρίων, ακόμα και παιδιών από το εξωτερικό.

            Την ίδια ώρα, με όχημα την κατάργηση των εννοιών της μητρότητας και της πατρότητας, που αντανακλούν την αντικειμενική πραγματικότητα, το κράτος επιδιώκει να διώξει από πάνω του κάθε ευθύνη για τη στήριξη των λαϊκών οικογενειών, των νέων ζευγαριών που μεγαλώνουν παιδιά, ρίχνοντάς τα όλα στην «ατομική ευθύνη», όπως τόσο καλά γνωρίζει να κάνει.

            Όσο κι αν σκούζουν διάφοροι, το ΚΚΕ, από την ίδια του την ιστορία και τη σημερινή του δράση, πάντα στο πλευρό των αδύναμων, αυτών που υφίστανται την εκμετάλλευση (και τους οποίους εμείς ποτέ δεν ξεχωρίζουμε με βάση το χρώμα, τη θρησκεία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό), έχει κερδίσει το δικαίωμα να τους κοιτά με θάρρος στα μάτια και να τους εφιστά την προσοχή λέγοντάς τους: Πάει πολύ να εμφανίζεται ως υπερασπιστής των λαϊκών δικαιωμάτων ο κ. Μητσοτάκης, που έχει δηλώσει ότι η ισότητα είναι αντίθετη με την ανθρώπινη φύση. Δεν του έχουμε καμία απολύτως εμπιστοσύνη!

            Κι όλα αυτά που τώρα λέει, πως δεν θα φέρει με το νομοσχέδιο του, (όπως τεκνοθεσία, παρένθετη μητρότητα, κατάργηση δικαιώματος πατρότητας- μητρότητας) είναι ήδη αποφάσεις της ΕΕ, την οποία προσκυνούν όλοι τους.

            Αυτά ψηφίζουν όλοι μαζί στο ευρωκοινοβούλιο και το ΚΚΕ τα έχει αποκαλύψει έγκαιρα. Και όλοι ξέρουν ότι αυτά τα λέει για να μαζέψει τους βουλευτές που διαφωνούν μαζί του… Κι ας αφήσει τα σάπια… Γιατί η ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την ομοφοβία. Δεν έχει σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό καθενός-καθεμιάς, με τη στάση του απέναντι στην ομοφυλοφιλία ή αμφιφυλοφιλία ως έκφραση της σεξουαλικότητας.

            Και όσα προβλήματα υπάρχουν σε ομόφυλα ζευγάρια σε σχέση με τα παιδιά του ενός εκ των δυο, θα μπορούσαν πολύ απλά να λυθούν με σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις, ακόμα και με τη σωστή χρησιμοποίηση του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου.

 

 

Φίλες και φίλοι

συντρόφισσες και σύντροφοι,

 

            Οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, έδωσαν ένα καινούριο πολιτικό σκηνικό, αυτό που τα αστικά επιτελεία ονομάζουν στις αναλύσεις τους «σύστημα του 1,5 κόμματος». Είναι σαφές ότι τους προβληματίζει η κατάσταση στον πόλο της σοσιαλδημοκρατίας, που βρίσκεται σε φάση κρίσης, αποσύνθεσης, αλλά επιδιώκει την ανασύνθεσή της, για να μπορεί να παίξει με κάποιες αξιώσεις τον συμπληρωματικό της ρόλο στο αστικό πολιτικό σύστημα. Κι αυτό, γιατί χρειάζονται έναν δεύτερο ισχυρό αστικό πόλο, ώστε να εξισορροπούνται με πιο αποτελεσματικό τρόπο, τα αντιτιθέμενα συμφέροντα που υπάρχουν εντός της άρχουσας τάξης, αλλά και για να μπορεί να λειτουργεί και ως υποδοχέας της λαϊκής δυσαρέσκειας. Να την εγκλωβίσει στα γνωστά σενάρια κυβερνητικής εναλλαγής, για να μην βγει αυτή «έξω από το πλαίσιο», να μη συναντηθεί με την πολιτική πρόταση ανατροπής του ΚΚΕ.

            Θέτουμε το ερώτημα: Μπορούν τα παραπάνω να αποτελούν αγωνίες των προοδευτικών, των αριστερών ανθρώπων αυτής της χώρας; Όσων θέλουν να δουν τα πράγματα να πηγαίνουν «αλλιώς»;

            Κατά τη γνώμη μας όχι. Καμία αγωνία δεν πρέπει να έχετε όλοι εσείς, όλοι εμείς για το αν και πώς θα ανακάμψει η αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά, ακόμα και στη σημερινή τους κατάσταση, δεν χάνουν ευκαιρία να επιβεβαιώνουν τη στρατηγική τους σύμπλευση με τη ΝΔ στους βασικούς σχεδιασμούς της.

            Δείτε, για παράδειγμα, τι στάση κράτησαν πάλι στη βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο, που ακόμα κλαίνε γιατί η ΝΔ με την τροπολογία της, τους χάλασε τη συναίνεση. Κι όμως το ν/σ για την επιστολική ψήφο αποτελεί μια πραγματική αντιδραστική τομή, που αλλάζει τον χαρακτήρα των εκλογών, αφού εισάγει μια ακόμα πιο παθητική στάση, όπου ο καθένας, απομονωμένος, θα συμπληρώνει έναν φάκελο και θα τον παραδίδει στον υπάλληλο μιας ταχυδρομικής εταιρείας. Ταυτόχρονα, αφήνει τεράστια περιθώρια για να ενταθούν οι πιέσεις και οι εκβιασμοί προς τους ψηφοφόρους, που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν, αφού πλέον αυτός που τους ασκεί θα μπορεί να βρίσκεται και πάνω από το κεφάλι του, την ώρα που ψηφίζει. Για να μην πούμε, ότι θα μπορεί να ψηφίζει και ο ίδιος για λογαριασμό του, αφού ο νόμος επιτρέπει να ταχυδρομεί τον φάκελο με την ψήφο ακόμα και τρίτο πρόσωπο, με εξουσιοδότηση. Και μάλιστα, θα μπορεί να ταχυδρομεί και παραπάνω από μία ψήφους. Και ο νοών νοείτω… Ναι, αυτά είχαν δηλώσει ότι θα στηρίξουν χθες στην Βουλή…

            Αλλά και οι άλλοι, του ΣΥΡΙΖΑ νούμερο 2 ή αλλιώς Νέα Αριστερά, δεν έχουν αφήσει αντιλαϊκή ευρωπαϊκή οδηγία που να μην ψηφίζουν, όπως έκαναν στο νομοσχέδιο για τους servicers, τα γνωστά κοράκια που έχουν πάρει τα δάνεια του κόσμου. Και μάλιστα, όταν τους κάνεις και την πρέπουσα κριτική, απαντάνε με απόλυτη φυσικότητα: “Μα, αφού είναι ευρωπαϊκή οδηγία, πώς είναι δυνατόν να μην την ψηφίσουμε”;

            Εδώ που τα λέμε, αν σε κάτι έχει δίκιο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι μεγάλες διαφωνίες με τους αποχωρήσαντες των ομάδων Αχτσιόγλου-Χαρίτση-Τσακαλώτου δεν υπάρχουν. Άλλωστε, στο επιχείρημά της πως «ό,τι λέει ο Κασσελάκης, το λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ», κανένας δεν μπόρεσε ουσιαστικά να διαφωνήσει. Και αυτό γιατί η σημερινή κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά η φυσιολογική κατάληξη μιας πορείας που είχε πάρει πολλά χρόνια πριν, ακόμα και προτού ακόμα γίνει κυβέρνηση, της ίδιας πορείας, δηλαδή, που ακολουθούν τα κόμματα, τα οποία εμπορεύονται ελπίδες για εύκολες αλλαγές από τα πάνω με μια δήθεν καλύτερη διαχείριση ενός σάπιου συστήματος.

            Επομένως, η αγωνία όλων μας, όλων όσων ελπίζουμε σε μια πραγματική αλλαγή υπέρ των πολλών και θέλουμε να αγωνιστούν για αυτήν, πρέπει να είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Στο πώς, τελικά, θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, ένα ρεύμα που εκφράστηκε διακριτά και στις βουλευτικές και στις δημοτικές- περιφερειακές εκλογές, με τη σημαντική ενίσχυση του ΚΚΕ. Εκφράστηκε βέβαια με ξεχωριστό τρόπο και εδώ στην Πάτρα, με την πανηγυρική επανεκλογή, για τρίτη συνεχόμενη θητεία του αγωνιστή δημάρχου της πόλης, του συντρόφου Κώστα Πελετίδη.

            Η αγωνία μας πρέπει να στραφεί, στο πώς θα δυναμώσει η πραγματική συμμετοχή, εκεί που κρίνονται όλα, εκεί που φαίνεται πιο καθαρά, ποιος είναι με ποιον και εκεί που πραγματικά μπορούν να αλλάζουν συνειδήσεις: Στους αγώνες, στα συνδικάτα, στους συλλόγους και φορείς του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Εκεί μπορεί να δει ο καθένας και η καθεμιά, πως η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να δεχτεί πραγματικά πλήγματα, από τον μόνο πραγματικό αντίπαλο της, το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Κι εκεί, οι κομμουνιστές δίνουν και θα συνεχίσουν να δίνουν όλες τους τις δυνάμεις και -παρά τις αδυναμίες- νομίζουμε ότι δικαιούμαστε να είμαστε περήφανοι για τη συμβολή μας, στα σημαντικά βήματα που έχουν μετρηθεί τα τελευταία χρόνια. Βήματα που αποτυπώνονται στη σταθερή αύξηση των συμμετεχόντων στις αρχαιρεσίες των συνδικάτων, στη βελτίωση του συσχετισμού σε μεγάλες ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, όπως φυσικά έχει συμβεί και εδώ στην Πάτρα.

            Το ίδιο και στο φοιτητικό κίνημα, όπου η παράταξη της ΚΝΕ είναι πλέον πρώτη δύναμη πανελλαδικά, αλλά και στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Εκεί, μέσα στο κίνημα, υπάρχει χώρος και πεδίο δόξης λαμπρό για την κοινή δράση με κάθε τίμιο εργαζόμενο, κάθε συνδικαλιστή που δεν έχει ξεπουληθεί στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις, και ξέρουμε ότι είναι πολλοί αυτοί, ανεξάρτητα από ποιον πολιτικό χώρο προέρχεται.

            Απέναντι στα αδιέξοδα του συστήματος, της πολιτικής των διαφόρων κυβερνήσεων, της συναίνεσης όλων των αστικών κομμάτων, υπάρχει διέξοδος: Είναι η πολιτική του ΚΚΕ που φωτίζει έναν τελείως διαφορετικό δρόμο. Τον δρόμο της εργατικής-λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης, της ανάπτυξης με κριτήριο τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων, των επιχειρηματικών ομίλων.

 

 

Φίλες και φίλοι,

 

            Το ΚΚΕ αναλαμβάνει την ευθύνη του για να δυναμώσει η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση, για να ανοίξουμε τον δρόμο της ανατροπής, με τον λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων για τη δική του διακυβέρνηση και εξουσία. Για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική, όπου ο εργαζόμενος είναι οργανωτής της δικής του εξουσίας, με τον πλούτο και τα μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία.

            Αυτή η πρόταση, είναι και η μόνη ριζικά και πραγματικά διαφορετική, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει πραγματική ελπίδα και προοπτική στο λαό και τη νεολαία. Είναι η μόνη ρεαλιστική πολιτική πρόταση για να μπορέσει να ευημερήσει ο λαός μας. Βγάζοντας το κριτήριο του κέρδους και του “κόστους-όφελους” από τις ζωές μας, τις δεσμεύσεις και τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ, που μας έχουν ήδη κοστίσει πάρα πολλά. Παίρνοντας στα χέρια τους οι εργαζόμενοι, την ίδια την παραγωγή και τη διοίκηση, μέσα από τα δικά τους όργανα εξουσίας.

            Έτσι μπαίνει και η βάση για αληθινή, ουσιαστική δημοκρατία. Με όργανα που θα σχηματίζονται από τους χώρους δουλειάς. Με εκλογικές διαδικασίες που θα δίνουν με ουσιαστικό τρόπο το δικαίωμα στους εργαζόμενους να έχουν λόγο και συμβολή στην πορεία της οικονομίας και της παραγωγής. Με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους που θα είναι συνδεδεμένοι με τους χώρους δουλειάς. Και όχι όπως γίνεται τώρα με τις πιέσεις και τους εκβιασμούς της εργοδοσίας. Πιέσεις που θα αυξηθούν τώρα, αξιοποιώντας και την “επιστολική ψήφο” που θεσμοθετεί η ΝΔ μαζί με τη συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

            Με αυτό τον τρόπο, μπορεί να διοικηθεί ένα πραγματικά λαϊκό κράτος, που θα θέσει στο επίκεντρο την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Κράτος που θα βάζει με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, σε κίνηση όλες τις παραγωγικές δυνάμεις, το αντίστοιχο επιστημονικό και εργατικό δυναμικό της χώρας. Απαλλαγμένο από τις αδηφάγες προτεραιότητες του κεφαλαίου, θα αξιοποιεί όλες τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες στην ενέργεια για να παρέχει φτηνό και δωρεάν ρεύμα για το λαό, στην κατοικία για να εξασφαλίζει φθηνή και σε περιπτώσεις δωρεάν λαϊκή στέγη, στην βιομηχανική και αγροτική-κτηνοτροφική παραγωγή, για να καλύπτει τις βασικές λαϊκές ανάγκες σε είδη πλατιάς, μαζικής κατανάλωσης σε φθηνές τιμές.

            Με αυτό τον τρόπο, μπορούν να λυθούν σοβαρά προβλήματα, όπως είναι η εργασιακή περιπλάνηση, η εργασία σε διαφορετικό αντικείμενο από αυτό των σπουδών, η ανασφάλεια της νεολαίας για το μέλλον. Έτσι θα αξιοποιούνται και τα Πανεπιστήμιά μας, για να δημιουργούν επιστήμονες και προσωπικό που θα εντάσσεται άμεσα στην παραγωγή και θα έχει δουλειά στο αντικείμενό του, μόνιμη και σταθερή.

            Στη βάση της ανάπτυξης, με έναν τέτοιο τρόπο της παραγωγής, θα μπορούμε να αναπτύσσουμε και ισότιμες οικονομικές και πολύπλευρες σχέσεις με άλλα κράτη, με όλα τα κράτη του κόσμου. Να αξιοποιείται προς όφελος του ελληνικού λαού, η δυνατότητα εξαγωγών και όχι εναντίον του, όπως γίνεται τώρα.

            Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική, φιλολαϊκή λύση για τον τόπο μας. Στην πορεία του αγώνα για αυτή την εργατική-λαϊκή διακυβέρνηση και εξουσία, μπορούν ο λαός και οι εργαζόμενοι να υπολογίζουν στην απόσπαση και νέων κατακτήσεων στις σημερινές δύσκολες συνθήκες.

            Μόνο αν συνδεθεί με αυτή την προοπτική, το ρεύμα αμφισβήτησης που αναδύεται σήμερα, θα μετατραπεί σε ένα ισχυρό, ριζοσπαστικό ρεύμα, που θα μπορεί να αντιπαρατεθεί ολομέτωπα, με το κεφάλαιο και την στρατηγική του.

            Βαδίζουμε με αυτήν την πυξίδα, γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχουμε κατακτήσεις στο σήμερα, να εμποδίσουμε αντιλαϊκά μέτρα, να πάρουμε ανάσες ανακούφισης, αλλά και αισιοδοξίας.

            Και η ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, θα είναι η καλύτερη συμβολή σε αυτή την υπόθεση.

            Προχωράμε μπροστά, προχωράμε δυνατά, θα τα καταφέρουμε!

 

 

 

ΑΘΗΝA  24/01/2024                                                                ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ