Ανακάλυψα, πριν από μέρες, στο Διαδίκτυο, ένα κείμενο 238 σελίδων που προέρχεται από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μια Διπλωματική Εργασία, αφιερωμένη στην Ιεράπετρα, με τίτλο: «Πολιτιστική διαχείριση για την ανάδειξη της πόλης της Ιεράπετρας»
Ερευνήτρια και συγγραφέας της εργασίας, η κα Αγγελική Σεχρεμέλη, Αρχιτέκτων Μηχανικός.
Αποτέλεσμα: Ξεχύνεται ένας πλούτος ιδεών και προτάσεων, για τη διαχείριση του πολιτισμού της Ιεράπετρας και την ανάδειξη της ίδιας της πόλης. Μια μελέτη που προχωρά σε βάθος και αναδεικνύει τρόπους και μεθόδους για να αναδυθεί στην επιφάνεια το πρόσωπο της Ιεράπετρας.
Θα επιχειρήσουμε μια περιήγηση στις σελίδες της Διπλωματικής Εργασίας.
Μεταφέρω αναγκαστικά, μόνο λιγοστά τμήματα του τεράστιου κειμένου, που μπορούν να αφυπνίσουν – να ξυπνήσουν – να ξεκουνήσουν – να ξεκολλήσουν – να σπρώξουν όλους μας, πολίτες και αρχές.
Ας δούμε τι έλεγε, για εμάς εδώ, πριν από 6 χρόνια, η κα Αγγελική Σεχρεμέλη.
. Η αρχή της έρευνας
Α. Σεχρεμέλη: “Στα τέλη Οκτωβρίου του 2018, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη μιας ομάδας, στην Ιεράπετρα και έγινε πληθώρα συναντήσεων με τοπικούς φορείς από το Δήμο και από άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς και κατοίκους, οι οποίοι έδωσαν νέο και πλούσιο υλικό μέσω των μαρτυριών τους, των ξεναγήσεων τους, των βιβλίων τους και άλλων πηγών. Τον Ιανουάριο του 2019, συντάχθηκε το τελικό κείμενο της διπλωματικής εργασίας”.
Σχόλιο: Η ομάδα συναντήθηκε με εκπροσώπους του Δήμου και φορείς. Που βρίσκεται άραγε το τελικό κείμενο της Εργασίας, που υποθέτουμε ότι παραδόθηκε και στο Δήμο; Μελέτησε κανείς, για πολλές ημέρες (επειδή χρειάζεται πολλή μελέτη) αυτή τη πυξίδα πολιτισμού για την περιοχή μας; Συζητήθηκε; Υπήρξαν κάποιες αρχικές αποφάσεις;
2. Πολιτιστική πολιτική και Τοπική Αυτοδιοίκηση
Α. Σεχρεμέλη: “Κύριο στόχο των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης αποτελεί η τοπική ανάπτυξη, δηλαδή η κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη ενός τόπου.
Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί ουσιαστικά το φυσικό υποδοχέα του συνόλου των πολιτιστικών δραστηριοτήτων μιας κοινωνίας που εξελίσσεται, η πολιτιστική επιρροή του οποίου ξεπερνά τα στενά εδαφικά της όρια. Ο πολιτισμός, στα πλαίσια διαμόρφωσης μιας τοπικής πολιτιστικής πολιτικής, νοείται ως τρόπος ζωής και στόχος της είναι να συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων καθώς και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Η προστασία και η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του τόπου, καθώς και η ενεργή συμμετοχή των πολιτών αποτελούν πρωταρχικό μέλημα”.
Σχόλιο: Η τοπική αυτοδιοίκηση (δηλαδή το Δημοτικό Συμβούλιο και τα τοπικά συμβούλια) αποτελεί τον φυσικό φορέα και οδηγό του συνόλου των πολιτιστικών δραστηριοτήτων μιας κοινωνίας. Πρόκειται δηλαδή για ευθύνες και υποχρεώσεις απέναντι σε όλους τους πολίτες.
3. Το Marketing και Branding του Τόπου
Α. Σεχρεμέλη: “Για την προβολή ενός τόπου αλλά και τη βελτίωση της εικόνας του, διαμορφώνονται εξειδικευμένες στρατηγικές που βασίζονται στις πρακτικές του Μάρκετινγκ και Branding του τόπου, οι οποίες έχουν ως στόχο να προσελκύσουν επενδύσεις, καθώς και επισκέπτες. …. Σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης απαιτείται η διαμόρφωση μιας συνολικότερης στρατηγικής η οποία να βασίζεται στην ανάδειξη της ταυτότητας ενός τόπου, μιας κοινωνίας. Με τον τρόπο αυτό ο τόπος θα αποκτήσει μία ανταγωνιστική ταυτότητα.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός τόπου, η πολιτιστική του κληρονομιά, που συνθέτουν την ιδιοπροσωπία του είναι αυτά που τον κάνουν μοναδικό και του προσδίδουν συγκριτικό πλεονέκτημα”.
Σχόλιο: Το Marketing και το brand (το ιδιαίτερο στίγμα) της Ιεράπετρας, συνοπτικά περιλαμβάνει:
Την ανάδειξη του μοναδικού προφίλ της περιοχής με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, την ιστορία, τα ιστορικά μνημεία, τον πολιτισμό, τα φυσικά τοπία και τα πλεονεκτήματα της περιοχής.
Τη δημιουργία μιας ισχυρής εικόνας και ταυτότητας που θα αντικατοπτρίζει την ουσία της Ιεράπετρας και των χωριών και θα τα ξεχωρίζει από άλλες περιοχές.
Την επικοινωνία και προώθηση με τη χρήση διαφόρων επικοινωνιακών μεθόδων (κανάλια, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ιστοσελίδες του Δήμου και των συλλόγων, εκδηλώσεις κ.ά.) για να φτάσει το μήνυμα της περιοχής σε όλους τους αποδέκτες-στόχους.
Τη συνεργασία και συμμετοχή μεταξύ του Δήμου, τοπικών φορέων, επιχειρήσεων και κατοίκων, για την ανάδειξη της περιοχής.
4. Πολιτιστική κληρονομιά της πόλης της Ιεράπετρας και της ευρύτερης περιοχής
Α. Σεχρεμέλη: “Η πόλη της Ιεράπετρας είναι μία πόλη με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, υλική και άυλη. Όσον αφορά στην υλική κληρονομιά, πρόκειται για μνημεία που ανήκουν σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, από τα αρχαία χρόνια έως και σήμερα, με αποτέλεσμα να μπορεί κανείς να διακρίνει τη διαστρωμάτωση αυτή της ιστορίας. Όσον αφορά στην άυλη πολιτιστική της κληρονομιά, είναι μεγάλος ο πλούτος των παραδόσεων και των τοπικών εορτασμών. Έχει επίσης, να επιδείξει ιδιαίτερα σημαντικές σύγχρονες διοργανώσεις όπως φεστιβάλ και άλλες δραστηριότητες”.
5. Συμπεράσματα και διαμόρφωση Στρατηγικής Ανάπτυξης
Α. Σεχρεμέλη: “Η Ιεράπετρα διαθέτει ιδιαίτερα ελκυστικά εγγενή χαρακτηριστικά, τα οποία αποτελούν ισχυρά πλεονεκτήματα της. Η γεωγραφική της θέση, το γεγονός ότι αποτελεί το νοτιότερο αστικό κέντρο του παγκοσμίου φήμης νησιού της Κρήτης και τη νοτιότερη πόλη της Ευρώπης, το χαρακτηριστικό ήπιο κλίμα της καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και η πλούσια υλική και άυλη πολιτιστική της κληρονομιά – ιστορικά μνημεία, φυσικά τοπία, τοπικές παραδόσεις και γαστρονομία – αποτελούν τα δυνατά της σημεία. Ωστόσο, παρατηρείται αδυναμία στην αξιοποίηση αυτών από τις τοπικές αρχές, καθώς δεν έχουν καταφέρει να τα χρησιμοποιήσουν και να συνθέσουν το brand -ταυτότητα της Ιεράπετρας, ενώ δεν υπάρχει κατάλληλος σχεδιασμός για την ανάδειξη, την προβολή και την προώθηση τους. Παράλληλα, παρατηρούνται και αδυναμίες σε πρακτικό επίπεδο, όπως η μη ικανοποιητική ποιότητα του οδικού δικτύου σε επίπεδο Δήμου και οι μη ικανοποιητικές συγκοινωνίες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται πρόβλημα στην προσβασιμότητα και να μειώνεται η ελκυστικότητα του τόπου”.
Σχόλιο: “Η Ιεράπετρα διαθέτει ιδιαίτερα ελκυστικά χαρακτηριστικά, τα οποία αποτελούν ισχυρά πλεονεκτήματα της αλλά υπάρχει αδυναμία στην αξιοποίησή τους από τις τοπικές αρχές, καθώς δεν έχουν καταφέρει να τα χρησιμοποιήσουν και να συνθέσουν την ταυτότητα-πρόσωπο της Ιεράπετρας και ούτε υπάρχει κατάλληλος σχεδιασμός για την ανάδειξη, την προβολή και την προώθηση τους. Πως όμως πρέπει να το κάνουμε αυτό; Ποιός θα φτιάξει το σχέδιο;
Ένας χάρτης-οδηγός για τους επισκέπτες π.χ. τυπωμένος σε χαρτί και σε ηλεκτρονική μορφή στην ιστοσελίδα του Δήμου, μπορεί να δείχνει όλα τα μνημεία και αξιοθέατα της πόλης, είναι μια καλή αρχή. Να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για το επόμενο καλοκαίρι.
6. Ένα όραμα: Να γίνει η Ιεράπετρα ένα κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης
Α. Σεχρεμέλη: “Απαιτείται και επιβάλλεται η δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ταυτότητας για την Ιεράπετρα, η οποία θα επιτευχθεί μέσω της υλοποίησης αναπτυξιακών προτεραιοτήτων. Αυτή είναι και η αποστολή ….. ένα όραμα για την εξέλιξη του τόπου σε κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Να μπορέσει ο ιδιαίτερος αυτός τόπος να αναδείξει τα πολύ ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά του, και να μεταμορφωθεί σε έναν πρότυπο προορισμό, τουριστικό – πολιτιστικό.
Σχόλιο: Μήπως ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουμε τη “Νύφη του Λιβυκού” και να σκεφτούμε την ανάδειξη του προσώπου-ταυτότητας της περιοχής και την εξέλιξη του τόπου σε κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ή μας πέφτει βαρύ για τα μέτρα μας; Έχουμε τα κότσια;
7. Ένα “Ανοιχτό μουσείο της Ιεράπετρας, με τα αρχαιολογικά και πολιτιστικά μνημεία, μέσα στα οποία πρέπει να συμπεριληφθεί ένα θερμοκήπιο.
Α. Σεχρεμέλη: Το «Ανοικτό Μουσείο της πόλης της Ιεράπετρας» αποτελεί ένα ολοκληρωμένο έργο το οποίο παρουσιάζεται ως δράση για τη διαχείριση και ανάδειξη των ιστορικών μνημείων της Ιεράπετρας, τα οποία συνθέτουν ουσιαστικά την ιστορία και τις μνήμες του τόπου.
Η δημιουργία ενός Ανοικτού Μουσείου …… πρέπει να συμπεριλαμβάνει τα θερμοκήπια, τα οποία αποτελούν μέρος της ιστορίας του τόπου και αυτό τα κατατάσσει ως μνημείο.
Δεδομένου ότι τα θερμοκήπια αποτελούν κομμάτι της νεότερης ιστορίας της πόλης της Ιεράπετρας, προτείνεται να συμπεριληφθούν ως «μνημείο» στο «Ανοικτό Μουσείο της πόλης της Ιεράπετρας». Μπορούν να αναδειχθούν τόσο ως κατασκευή, λόγω της καθιέρωσης ιστορικά του θερμοκηπίου «τύπου Ιεράπετρας», όσο ως προς την παραγωγή των πρώιμων κηπευτικών. Προτείνεται η κατασκευή νέας εγκατάστασης ή η επισκευή παλαιότερης, η οποία θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως μουσειακός – εκθεσιακός χώρος, με ειδικά διαμορφωμένο χώρο στον οποίο θα εκτίθεται μόνιμη συλλογή που θα αφορά στην ιστορία των θερμοκηπίων και ανεξάρτητο χώρο για τη φιλοξενία άλλων περιοδικών εκθέσεων. Παράλληλα, ο χώρος αυτός θα χρησιμεύει για τη διεξαγωγή πολιτιστικών δραστηριοτήτων, εκδηλώσεων και εργαστηρίων και γενικότερα άλλων δράσεων”.
Σχόλιο: Προτείνεται λοιπόν η δημιουργία “Ανοικτού Μουσείου της Ιεράπετρας” που θα συμπεριλάβει όλα τα μνημεία κάθε περιόδου μαζί με ένα πρότυπο θερμοκήπιο, που θα μετατραπεί σε χώρο πολιτιστικής ανάδειξης του σύγχρονου προσώπου της Ιεράπετρας.
Τα σημεία που αναφέρονται ότι θα αποτελέσουν το Ανοικτό Μουσείο Ιεράπετρας: Φρούριο Καλέ – Το Σπίτι του Ναπολέοντα – Οθωμανική Σχολή και Αρχαιολογική Συλλογή – Τζαμί και κρήνη – Γερμανικά οχυρά – Τεχνητή λίμνη – Ρωμαϊκή ναυμαχία και ένα “Ειδικό” Θερμοκήπιο.
Ας μη βιαστούν κάποιοι να χαμογελάσουν ειρωνικά, επειδή ίσως δεν πιστεύουν ότι το θερμοκήπιο μπορεί να είναι πολιτισμός. Το θερμοκήπιο όμως είναι η επινόηση του ανθρώπου για αύξηση της παραγωγής τροφής, επομένως διατροφής του ανθρώπου και άρα βήμα προόδου και πολιτισμού. Είναι το ίδιο σημαντικό όσο η ανακάλυψη του πρώτου ανθρώπου, ότι κάθε σπόρος κρύβει μέσα του ένα φυτό.
8. Μακέτες θερμοκηπίων μέσα στο θερμοκήπιο-μουσείο
Α. Σεχρεμέλη: Προτείνεται η δημιουργία μοντέλων θερμοκηπίων (μακέτες) για την καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης των θερμοκηπίων, που θα χρησιμοποιηθούν ως εκθέματα και ως εκπαιδευτικά εργαλεία και να γίνει σύνδεση με σχολεία και σχολικές δραστηριότητες, με πανεπιστημιακές σχολές διαφόρων επιστημονικών πεδίων, όπως σχολές αρχιτεκτονικής, βιομηχανικού σχεδίου κ.ά. αλλά και σύνδεση με σχολές γεωπονίας για ό,τι αφορά στα παραγόμενα προϊόντα. Tο πρότυπο θερμοκήπιο το οποίο προορίζεται για μουσειακός χώρος δεν πρέπει να αποκόψει την αρχική του χρήση και προτείνεται η εν μέρει φύτευση του για μουσειακούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Εδώ τελειώνουν τα κείμενα από τη Διπλωματική Εργασία
Μπορούμε να βάλουμε τις προτάσεις της εργασίας σε μια σειρά
1. Ο Δήμος έχει ρόλο, δύναμη και υποχρεώσεις στον Πολιτισμό. Η επεξεργασία μιας ξεχωριστής πολιτικής για τον πολιτισμό, είναι ουσιαστική και αποτελεί βασικό μέλημα της τοπικής αυτοδιοίκησης.
2. Ανάδειξη της Πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης της Ιεράπετρας και της ευρύτερης περιοχής.
3. Η δημιουργία ταυτότητας της Ιεράπετρας (ποια είναι εκείνα που την χαρακτηρίζουν και την ξεχωρίζουν).
4. Δημιουργία ανοιχτού μουσείου της Ιεράπετρας, με όλα τα αρχαιολογικά και πολιτιστικά μνημεία, μέσα στα οποία πρέπει να συμπεριληφθεί ένα θερμοκήπιο. Να σχεδιαστεί ένας χάρτης με μια διαδρομή πεζοπορίας, από το ένα μνημείο στο άλλο.
5. Η μετατροπή ενός πρότυπου θερμοκηπίου σε μουσειακό – εκθεσιακό χώρο, με ειδικά διαμορφωμένο τμήμα στο οποίο θα εκτίθεται μόνιμη συλλογή που θα αφορά στην ιστορία των θερμοκηπίων και άλλο χώρο για τη φιλοξενία εκθέσεων και τη διεξαγωγή πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ένα μεγάλο μέρος του θερμοκηπίου, μπορεί να καλλιεργείται κανονικά.
Ιδού λοιπόν μέγα πεδίον σκέψης, μελέτης, σχεδιασμού και δημιουργίας.
Μας εμποδίζουν άλλοι ή εμείς είμαστε τα εμπόδια;
Αν όλοι συμφωνούμε ότι η Ιεράπετρα και τα χωριά της, χρειάζονται κινήσεις – ενέργειες – δράση – δημιουργία, τότε δεν μένει παρά να ψάξουμε να βρούμε ποιά είναι εκείνα τα εμπόδια που μπαίνουν τροχοπέδη στο μέλλον. Τι μας κρατάει δεμένους;
Ποιά είναι τα σχοινιά που μας δένουν στη στασιμότητα και την ακινησία
1. Η υποτίμηση των ιδεών και προτάσεων από τους πολίτες ή το Δήμο: ¨Σιγά τώρα μην κάνουμε κουλτουριάρικες φιγούρες”, “Αυτά δεν ταιριάζουν στην Ιεράπετρα”, “Αυτά είναι πολυτέλειες, έχουμε άλλα πιο σοβαρά θέματα” κλπ.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι ζωγράφιζαν στα τοιχώματα των σπηλαίων ζώα, ανθρώπους και σκηνές από το κυνήγι. Εκείνοι ένιωθαν την ανάγκη να απεικονίσουν τη ζωή τους. Μήπως πρέπει να πάρουμε μαθήματα από εκείνους; Γιατί συντηρούμε λουλούδια στους κήπους και στις γλάστρες αφού δεν πρόκειται να τα φάμε;
2. Η αδυναμία κατανόησης και οι προσωπικές απόψεις . Είναι η δυσκολία να δεχτούμε κάτι που δεν έχουμε καταφέρει να το καταλάβουμε, ούτε θέλουμε να προσπαθήσουμε και έτσι το απορρίπτουμε. “Αυτά ξέρω, αυτά κάνω και δεν χρειάζομαι νέα πράγματα”.
Έτσι, η αδυναμία των λίγων να κατανοήσουν, γίνεται οδηγός για τη διαγραφή ενός μέλλοντος, που δεν θα έρθει ποτέ, για μια ολόκληρη κοινωνία.
3. Η απαισιοδοξία: “Κανένας δεν θα ενδιαφερθεί”, “Δεν πρόκειται να βρούμε χρηματοδότηση”, “Δεν θα καταφέρουμε τίποτα”. Λένε, ότι ο μόνος που δεν κινδυνεύει να πέσει, είναι εκείνος που σέρνεται, επειδή δεν μπορεί να πέσει πιο κάτω. Αν δεν κάνουμε ένα βήμα, τότε αποφασίζουμε μόνοι μας τη στασιμότητα και δεν χρειάζονται άλλοι να μας σταματήσουν.
4. Η αποφυγή της εργασίας και του κόπου της ενασχόλησης. Χρειάζεται επίπονη δουλειά για να συγκεντρωθούν όλα τα στοιχεία και τα δεδομένα που θα στηρίξουν αποτελεσματικά ένα αίτημα και μια ιδέα. Αυτά απαιτούν ενασχόληση, κόπο, ψάξιμο. Τα μεγάλα έργα απαιτούν πλήρη, τεκμηριωμένο “φάκελο” και αυτό θέλει δουλειά. Επομένως προτιμούμε να απορρίπτουμε τις ιδέες επειδή είναι κάτι “ξεκούραστο”;
5. Η έλλειψη οράματος. Το όραμα είναι η πυξίδα, η πηγή έμπνευσης, το φως που ακολουθεί κανείς για να φτάσει στον προορισμό του. Όταν το όραμα είναι κοινό για μια κοινωνία, αποτελεί την ομπρέλα κάτω από την οποία συντάσσονται με κοινή πίστη οι ομάδες που στηρίζουν μια προοπτική.
Η έλλειψη οράματος αντίθετα, είναι η αντίληψη να προχωράμε όπως είμαστε, με αυτά που ξέρουμε. Είναι η αδυναμία να δούμε τα σημεία των καιρών, μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει και αυτό στερεί την πόλη από νέες βάσεις για δημιουργία.
6. Η άγνοια. “Δεν το ξέρω, άρα δεν το δέχομαι”. Αν έπρεπε ο καθένας μας να κατανοήσει πρώτα τη φύση του ηλεκτρισμού για να προχωρήσουμε, τότε θα είχαμε μείνει στην πετρελαιόλαμπα για το φωτισμό και το “φανάρι” που προστάτευε τα τρόφιμα μόνο από τις μύγες και τα ποντίκια. Να μη μιλήσουμε για το ψυγείο, την ηλεκτρική κουζίνα, το πλυντήριο, τους υπολογιστές κ.ά. που άλλαξαν τη ζωή των ανθρώπων.
7. Η αδυναμία να στηρίξουμε τεκμηριωμένα ένα αίτημα: Κάποιοι χρειάζεται να σκύψουν, να σκεφτούν, να κοπιάσουν, να στερηθούν τον ελεύθερο χρόνο και να βρουν τα δυνατά σημεία για να να στηρίξουν αποτελεσματικά μια ιδέα π.χ. τη δημιουργία ενός μουσείου. Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά: “Είναι τώρα ώρες για να κάνουμε τέτοια πράγματα;”. Ο Αίσωπος το έχει πει πριν από εμάς. Η αλεπού που πηδώντας δεν μπορούσε να φτάσει τα σταφύλια της κληματαριάς, δεν αποδέχτηκε την αδυναμία της και το έστριψε αλλού. “Άφησέ τα είναι άγουρα”.
8. Ο εγκλωβισμός μόνο σε αυτά που έχουμε: ”Ας βελτιώσουμε πρώτα αυτά που υπάρχουν και μετά βλέπουμε για καινούργια πράγματα”. Το αποτέλεσμα θα είναι, να μη μπαίνει ούτε ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της προόδου. Τίποτα δεν μας εμποδίζει να δουλεύουμε ταυτόχρονα και τα δύο: Να βελτιώνουμε τα υπαρκτά και παράλληλα να δημιουργούμε τα καινούργια.
Αν έτσι είναι τα πράγματα, τι θα κάνουμε τώρα;
Όλες αυτές οι αντιλήψεις είναι τόσο ριζωμένες, που δεν υπάρχει διέξοδος; Ας σκεφτούμε τι ιδέες επικρατούσαν σε παλαιότερες εποχές π.χ. στο οικογενειακό περιβάλλον: “Η γυναίκα δεν πρέπει να δουλεύει”, “Το κορίτσι δεν χρειάζεται να σπουδάσει”, “Το αγόρι πρέπει να γίνει δικηγόρος ή γιατρός ή αρχιτέκτονας”, “Εμείς πρέπει να βρούμε γαμπρό για το κορίτσι”, “Η νύφη μας είναι άχρηστη και δεν μπορεί να γεννήσει αρσενικό παιδί” κλπ. Πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος, αν αυτοί οι κανόνες εξακολουθούσαν να καθορίζουν τη ζωή μας, παρόλο που δεν έχουν ξεριζωθεί όλοι; Σήμερα π.χ. ξέρουμε ότι ο άντρας καθορίζει το φύλλο του παιδιού και όχι η γυναίκα και βλέπουμε τη συμβολή της γυναίκας σε κάθε κοινωνικό και επαγγελματικό τομέα. κλπ. Δεν μένει παρά να απαλλαγούμε από τις αλυσίδες και να προχωρήσουμε.
Μια πρόταση: Θα ήταν χρήσιμη η συγκρότηση μιας ομάδας Πολιτισμού, στα πλαίσια του Δήμου, με μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και εκπροσώπους πολιτιστικών συλλόγων, άλλων συλλόγων (και των χωριών) και των αγροτών, που θα επεξεργαστεί μια “Πολιτική για τον Πολιτισμό”. Ας κάνουμε μια νέα αρχή έχοντας σαν προζύμι, τα Διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου και ντοκιμαντέρ, τα Πανελλήνια Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, τα Κύρβεια, τα πανηγύρια στα χωριά και να κάνουμε το επόμενο βήμα. Χρειάζεται όραμα με σχέδιο και πυξίδα. Καμία κοινωνία δεν προχώρησε μπροστά καθιστή, παρά μόνο ορθή και σε κίνηση.
Όποια και όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να βρει το πλήρες κείμενο της εργασίας της κας Αγγελικής Σεχρεμέλη, στη διεύθυνση: https://ikee.lib.auth.gr/record/306496/files/GRI-2019-25233.pdf
Ειδικά οι προτάσεις για τη διαχείριση και ανάδειξη της ταυτότητας της πόλης της Ιεράπετρας, αρχίζουν από τη σελ. 137 της Διπλωματικής Εργασίας.
Με ελπίδες, περιμένουμε να δούμε να φωτίζονται πολύ περισσότερο, τα πρόσωπα της Ιεράπετρας και των χωριών.
Κώστας Τσελάς
Δημοσίευση σχολίου