Η ποιητική συλλογή Παντούμ της Στέλλας Πετρίδου περιέχει τριάντα εκτενή ποιήματά της, που ακολουθούν πιστά όλους τους βασικούς κανόνες, τις ιδιαιτερότητες, τη μορφολογία και τη δομή της εξωτικής φόρμας του παντούμ. Κι όλα τους είναι αφιερωμένα στον άνθρωπο, σ’ αυτόν που πράττει αυθόρμητα κι εγωιστικά πολλές φορές, άλλοτε παρασυρμένος απ’ την αγνότητα της ψυχής του και το καθάριο του συναίσθημα κι άλλοτε όντας υποχείριο του πονηρού του νου και της πολύπλοκης τετράγωνης λογικής του.
Φωτεινά
ή σκοτεινά, ευχάριστα ή δυσάρεστα, αισιόδοξα ή απαισιόδοξα, τα ποιήματά αυτής
της συλλογής υπόσχονται να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των αναγνωστών τους,
προσφέροντάς τους ένα μοναδικό ταξίδι στον μαγικό κόσμο της τόσο ξεχωριστής και
ιδιαίτερα αγαπητής στον δυτικό κόσμο έμμετρης ομοιοκατάληκτης ποίησης.
* Το «παντούμ» ή «παντούν»,
προέρχεται από τη Μαλαισία, περιοχή στην οποία καλλιεργείται με μεγάλη επιτυχία
ως ποιητικό είδος ακόμα και σήμερα, έχοντας δημιουργήσει μια μακρόχρονη ιστορία
ζωής που μετράει περισσότερα από πεντακόσια χρόνια. Αποτελεί στην ουσία ένα
είδος προφορικής λαϊκής ποίησης, ακαθόριστου αριθμού τετράστιχων στροφών, με
πλεκτή (σπάνια με σταυρωτή) ρίμα, κατά την οποία ο δεύτερος και ο τέταρτος
στίχος κάθε στροφής γίνονται ο πρώτος και ο τρίτος της επόμενης. Επίσης, ο
τέταρτος στίχος της τελευταίας στροφής είναι πάντα ίδιος με τον πρώτο στίχο της
αρχικής. Ως προς το περιεχόμενό του, το παντούμ έχει συνήθως ερωτικό ή
συμβολικό - διδακτικό χαρακτήρα, κυρίως στις περιπτώσεις που παρουσιάζεται από
τους δημιουργούς του ως γνωμικό.
***
ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
Παιχνίδια της σκέψης, παιδιών
προσδοκίες,
τον κόσμο ν’ αλλάξουν ταχύνουν με
σθένος,
ακόμα θυμάμαι του κόσμου κακίες
κι οι σφαίρες θανάτου τρυπώνουν με
μένος.
Τον κόσμο ν’ αλλάξουν ταχύνουν με
σθένος,
αθώα χτυπά η καρδιά σαν ελπίζει
κι οι σφαίρες θανάτου τρυπώνουν με
μένος
εκεί που ο φόβος τον φόβο μου ορίζει.
Αθώα χτυπά η καρδιά σαν ελπίζει
στη μοίρα, στη ζάλη που κρύβει η
αλήθεια,
εκεί που ο φόβος τον φόβο μου ορίζει
ξυπνώ, σαν με ζώνουν φτηνά παραμύθια.
Στη μοίρα, στη ζάλη που κρύβει η
αλήθεια,
ποιο τέλος γραμμένο ν’ αλλάξει
πορεία;
Ξυπνώ, σαν με ζώνουν φτηνά παραμύθια,
μ’ ακόμα γλιστρώ από πείσμα κι
ανδρεία.
Ποιο τέλος γραμμένο ν’ αλλάξει
πορεία;
Το κάλλος του κόσμου αιτείται τη
λάμψη,
μ’ ακόμα γλιστρώ από πείσμα κι
ανδρεία,
επίμονη ευχή μου, η ορμή ν’
ανακάμψει.
Το κάλλος του κόσμου αιτείται τη
λάμψη,
δεν είναι ουτοπία αγνή και καθάρια,
επίμονη ευχή μου, η ορμή να
ανακάμψει,
λευκό δρομολόγιο στου ονείρου τα
χνάρια.
Δεν είναι ουτοπία αγνή και καθάρια,
στο τώρα και πάλι η αρχή καλοβλέπει,
λευκό δρομολόγιο στου ονείρου τα
χνάρια
ζητώ κι αποδιώχνω κανόνες και πρέπει.
Στο τώρα και πάλι η αρχή καλοβλέπει,
με αγάπη στο πλάνο κι εικόνες
οικείες,
ζητώ κι αποδιώχνω κανόνες και πρέπει,
παιχνίδια της σκέψης, παιδιών
προσδοκίες.
***
Η Στέλλα Πετρίδου κατάγεται από τον Σκουτάρο της Λέσβου. Είναι απόφοιτος της σχολής Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της σχολής Δ.Υ.Λ.Σ. Σήμερα είναι εν ενεργεία Αξιωματικός του Λ.Σ. και μητέρα τριών παιδιών. Στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με την ποίηση, την πεζογραφία, τη στιχουργική και τη σύνθεση. Δημιουργίες της συμπεριλαμβάνονται σε αρκετές ανθολογίες, σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και σε μουσικά άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών. Έχει βραβευθεί και διακριθεί σε λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει δεκατρείς ποιητικές συλλογές, ένα έμμετρο παραμύθι και δύο μυθιστορήματα. Επίσης, έχει κυκλοφορήσει πέντε προσωπικά μουσικά άλμπουμ και 3 cd singles. Είναι ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Αιγαίου, δημιουργός και αρχισυντάκτρια του ηλεκτρονικού καλλιτεχνικού περιοδικού Texnes OnLine (texnesonline.gr), ενώ παράλληλα διατηρεί και το προσωπικό της ιστολόγιο Λυρίδες (lyrides.blogspot.com).
Δημοσίευση σχολίου