Τους λόγους για τους οποίους έχει οδηγηθεί σε «εμπλοκή» η πρωτοβουλία δωρεάς ύψους 50.000 ευρώ από τον Βαγγέλη Φραγκιαδάκη για τη συντήρηση και λειτουργία του μουσειακού χώρου στο Μύρτος, παρουσίασε και ανέλυσε σήμερα στο Ράδιο Λασίθι ο κληρονόμος και διαχειριστής της αρχαιολογικής συλλογής, Μανώλης Δημητριανάκης, γιός του ιδρυτή της συλλογής Γιώργου Δημητριανάκη, ο οποίος εγγράφως έχει διατυπώσει τις αντιρρήσεις του προς τον Δήμο Ιεράπετρας.
Ο κ. Δημητριανάκης εξέφρασε έντονες αντιρρήσεις για τους όρους που, όπως υποστήριξε, θέτει ο κ. Φραγκιαδάκης, κάνοντας λόγο για «ασέβεια» στη μνήμη του πατέρα του και για πιθανές παρατυπίες που μπορούν να προκύψουν στη διαχείριση του νέου φορέα.
Στην υπόθεση παρενέβη και ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Μύρτου, Αλέξανδρος Παντελάκης, ο οποίος, αφού ζήτησε δημόσια συγγνώμη από τον κ. Δημητριανάκη για διαδικαστικά λάθη, παραδέχθηκε ότι δεν γνώριζε τους όρους της αρχικής δωρεάς και διαβεβαίωσε ότι τίποτα δεν θα προχωρήσει χωρίς την έγγραφη συναίνεση του κληρονόμου.
Η Σύμβαση και ο «Απαράβατος Όρος»
Ο κ. Μανώλης Δημητριανάκης, δικηγόρος στο επάγγελμα, εξήγησε την ιστορική διαδρομή της συλλογής. Ο πατέρας του, Γεώργιος Δημητριανάκης, δάσκαλος στο Μύρτος από το 1956, συνέλεξε τα πρώτα ευρήματα και σε συνεργασία με αρχαιολόγους όπως ο Peter Warren, ανέδειξε την αρχαιολογική σημασία της περιοχής, δημιουργώντας μια πρώτη έκθεση στο σχολείο.
Μετά τον θάνατό του το 1994, η οικογένεια (ο κ. Μανώλης Δημητριανάκης και η μητέρα του) δώρισε την καταγεγραμμένη συλλογή στην τότε Κοινότητα Μύρτου. «Κάναμε τη δωρεά στην κοινότητα Μύρτου. Η κοινότητα αποδέχτηκε τη δωρεά και τους όρους που είχαμε βάλει», τόνισε ο κ. Δημητριανάκης.
Ο κεντρικός και, όπως τον χαρακτήρισε, «απαράβατος όρος» της σύμβασης, που δεν μπορεί να αλλάξει «χωρίς την έγγραφη συναίνεσή μας», είναι το όνομα του μουσείου: «Το όνομα του μουσείου θα είναι “Γεωργίου Δημητριανάκη”». Ο κ. Δημητριανάκης υπενθύμισε ότι ο πατέρας του είχε βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για τη συνολική του προσφορά, συμπεριλαμβανομένης της ίδρυσης του μουσείου.
Ο κ. Δημητριανάκης στράφηκε κατά της πρότασης του κ. Βαγγέλη Φραγκιαδάκη, τονίζοντας ότι, ενώ το μουσείο υπάρχει, είναι ασφαλές και τα εκθέματα είναι καταγεγραμμένα από την αρχαιολογία, η νέα πρόταση επιχειρεί να αλλάξει την ταυτότητά του.
Σύμφωνα με τον κ. Δημητριανάκη, ο κ. Φραγκιαδάκης προτίθεται να ιδρύσει μια Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία (ΑΜΚΕ) με την επωνυμία «Δέσποινα Φραγκιαδάκη» (το όνομα της μητέρας του). Αυτή η ΑΜΚΕ θα αναλάμβανε τη διαχείριση.
«Στη νέα εταιρεία αναφέρεται πως θα μπει πρώτα το όνομα της μητέρας του και εν συνεχεία το όνομα το δικό μας, του πατέρα μου. Πράγμα το οποίο δεν επιτρέπεται από τους όρους της δωρεάς», δήλωσε κατηγορηματικά, κάνοντας λόγο για «ασέβεια» προς τον πατέρα του.
Οι αντιρρήσεις του, ωστόσο, δεν σταματούν στο όνομα. Εξέφρασε σοβαρούς προβληματισμούς για τη δομή διαχείρισης που προτείνεται: «Θα είμαι πρόεδρος και θα είμαι και διευθυντής», φέρεται να προτείνει ο κ. Φραγκιαδάκης. «Δεν επιτρέπεται όμως στα αρχαιολογικά μουσεία να είναι κανείς πρόεδρος πάρα μόνο διευθυντής. Δεν μπορεί επίσης να υπάρχει όρος που θα δίνει για 25 χρόνια την ευθύνη της διαχείρισης σε ένα άτομο», τόνισε ο κ. Δημητριανάκης.
Επικαλούμενος τη νομική του ιδιότητα, τόνισε ότι η πρόταση πάσχει νομικά και ότι ο ίδιος δεν προτίθεται να συναινέσει σε κάτι που θεωρεί πως δεν στέκεται σε στέρεες βάσεις. Επιπλέον, εξέφρασε φόβους για «κερδοσκοπία», αναφερόμενος σε σχέδια για καφετέρια και πώληση αναμνηστικών, αμφισβητώντας αν «συνάδουν στη σοβαρότητα του μουσείου».
Παρέμβαση Παντελάκη: «Δημόσια Συγγνώμη» και Ακύρωση Απόφασης
Η συζήτηση πήρε νέα τροπή όταν ο κ. Δημητριανάκης ανέφερε πως το Τοπικό Συμβούλιο συνεδρίασε πρόσφατα για το θέμα «εν κρυπτώ», χωρίς να τον καλέσει.
Ο πρόεδρος της Κοινότητας, Αλέξανδρος Παντελάκης, παρενέβη τηλεφωνικά, παραδεχόμενος το σφάλμα του. «Έπρεπε να τον έχω καλέσει», είπε. «Ζητώ και συγγνώμη δημόσια από το Μάνο που δεν τον κάλεσα, που το έκανα πάντως χωρίς καμία σκοπιμότητα. Αμέσως ακύρωσα την απόφαση που είχα πάρει. Σαν να μην έγινε ποτέ η συνεδρίαση για το θέμα αυτό».
Η πιο σημαντική αποκάλυψη από τον κ. Παντελάκη ήταν η άγνοιά του για τη νομική δέσμευση: «Τον όρο που έχει στη δωρεά, δεν τον ήξερα. Δεν το είχα διαβάσει ποτέ αυτό το κείμενο. Το ζήτησα και μόλις ενημερώθηκα από το δικηγόρο του δήμου ότι υπάρχει αυτό, αμέσως ακύρωσα την απόφαση».
Ο πρόεδρος της κοινότητας ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τον κ. Δημητριανάκη: «Καταρχάς πρέπει να σεβαστούμε τη βούληση του δωρητή. Αν δεν πειστεί, μένουμε ως είμαστε».
Το Πραγματικό Πρόβλημα: Υπολειτουργία και Κίνδυνος
Πέρα από τη διαμάχη για τη δωρεά, και οι δύο άνδρες συμφώνησαν ότι το πραγματικό πρόβλημα του μουσείου σήμερα είναι η λειτουργία του. «Το πρόβλημα είναι ότι το μουσείο δεν έχει προσωπικό να λειτουργήσει κανονικά», ανέφερε ο κ. Δημητριανάκης, θέση που επανέλαβε ο κ. Παντελάκης: «Έχω βάλει άτομο, το οποίο το ανοίγει Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή και το οποίο πληρώνει η κοινότητα. Το πληρώνουμε από τα λεφτά που μαζεύω σαν ζητιάνος από εκδηλώσεις».
Ο κ. Παντελάκης αποκάλυψε μάλιστα ότι η κατάσταση του κτιρίου (που ανήκει στην εκκλησία) είναι προβληματική, με πτώση σοβάδων, και ότι η προϊσταμένη της Αρχαιολογίας, κα Σοφιανού, «ήθελε να πάρει το μουσείο και τα εκθέματα, αφού δεν πληροί τις προδιαγραφές που θέτει ο νέος νόμος», κάτι που αποτράπηκε προσωρινά.
Αδιέξοδο και Επόμενα Βήματα
Η υπόθεση βρίσκεται πλέον σε πλήρες αδιέξοδο. Ο κ. Δημητριανάκης δηλώνει αμετακίνητος: «Δεν το διαπραγματεύομαι καθόλου το όνομα».
Το αίτημά του προς τον κ. Φραγκιαδάκη είναι σαφές: πρώτον, να ιδρύσει νόμιμα την ΑΜΚΕ, με όλες τις διαδικασίες, και δεύτερον, να παρουσιάσει «έγγραφους όρους». «Όχι θα ιδρύσω. Θα κάμω. Όλα να είναι έτοιμα και να πούμε να μας πει “Κύριοι, αυτό είναι το πακέτο της δωρεάς μου”».
Μέχρι τότε, και δεδομένης της νομικής ισχύος της αρχικής σύμβασης παραχώρησης, η δωρεά των 50.000 ευρώ παραμένει «παγωμένη» με απόφαση του κληρονόμου της συλλογής.
Δημοσίευση σχολίου