51χρονος έχασε τη ζωή του στην Ιεράπετρα μέσα στο θερμοκήπιό του

 

Την ανακήρυξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα σε επίτιμο μέλος του “Μουσείου Μίκη Θεοδωράκη Ζάτουνας” αποφάσισε ομόφωνα η διοικούσα επιτροπή του Μουσείου.

            Η επίσημη απόδοση πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακή 10 Δεκέμβρη, το μεσημέρι, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του Μουσείου και σε ειδική εκδήλωση σε συνεργασία με το Δήμο Γορτυνίας, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Γορτυνίας, στη Δημητσάνα.

            Στην εκδήλωση, προβλήθηκε μήνυμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα και εκ μέρους του ΚΚΕ παρευρέθηκε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Νίκος Γόντικας, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ.

Στο μήνυμά του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας ανέφερε τα εξής:

«Ερχόμαστε από πολύ μακριά και πηγαίνουμε πολύ μακριά» και σε αυτό το δρόμο  σύντροφος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης  για τον οποίο το «μεγάλο μέγεθος» της ζωής του ήταν όταν βρέθηκε κάτω από τις σημαίες του ΚΚΕ. Αυτό κράτησε ως απόσταγμα της ζωής και του έργου του.

Στο ιδιαίτερης σημασίας, υψηλής αισθητικής και πολύτιμης ιστορικής προσφοράς Μουσείο υπάρχουν τα τεκμήρια – ανεκτίμητα κειμήλια των λαϊκών αγώνων – των 10+1 κύκλων τραγουδιών με τον τίτλο «Αρκαδίες» που ο Μίκης συνέθεσε στο σπίτι με τα κόκκινα παράθυρα – πολύ κοντά στο Μουσείο – όπου τον εξόρισε η χούντα τον Αύγουστο του 1968 ως τον Οκτώβρη του 1969.

Οι δεσμώτες του πίστευαν ότι έτσι θα φιμώσουν τη φωνή του, ότι θα βρει τείχος απροσπέλαστο  στον τοπικό πληθυσμό, που αριθμούσε όλες κι όλες 20 οικογένειες, και είχε, υποτίθεται, αντικομμουνιστικά αισθήματα.

Ο Μίκης αντιπαλεύοντας και τότε, όπως και σε όλη τη ζωή του, τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό και την ηττοπάθεια, δε γινόταν να περιοριστεί, να σταματήσει να ζει, να ονειρεύεται και να παλεύει. Στο έργο του και την προσωπικότητά του, δεν μπορούσαν να αντισταθούν ούτε οι δεσμοφύλακές του. Και η Ζάτουνα έγινε ένας ακόμα βράχος, απ' όπου σάλπισε το τραγούδι του -που κατάφερε, με μεγάλη φαντασία, να διώξει «έξω»- το τραγούδι του που έφερνε την ανάταση σε κάθε τίμιο άνθρωπο σε όλη την οικουμένη.

Αγαπητοί φίλοι, αφού σας ευχαριστήσω και πάλι εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ επιτρέψτε μου να κλείσω το μήνυμα αυτό με τα τελευταία λόγια μηνύματος του Μίκη από τη Ζάτουνα,  που μεταδόθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας και σώζεται στο Αρχείο του ΚΚΕ: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον ανελέητο αγώνα έως την τελική νίκη. Κι ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι η λευτεριά δε χαρίζεται, η λευτεριά κερδίζεται. Γεια χαρά».

            Υπενθυμίζεται ότι η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ πραγματοποίησε, τον περασμένο Αύγουστο, σε συνεργασία με το Μουσείο, μεγάλη συναυλία – εκδήλωση τιμής, με αφορμή τη συμπλήρωση 2 χρόνων από τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, στη Ζάτουνα Αρκαδίας.

 

 

 

ΑΘΗΝA 10/12/2023                                                             ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στη συναυλία-αφιέρωμα για το αντιδικτατορικό τραγούδι στη Λαμία

Φίλες και φίλοι

            συντρόφισσες και σύντροφοι,

 

            Σήμερα με αυτή τη μεγάλη συναυλία - αφιέρωμα στο αντιδικτατορικό τραγούδι εδώ στην πόλη μας, τη Λαμία, τιμάμε όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, πάλεψαν με κάθε τρόπο ενάντια στο τυραννικό καθεστώς της στρατιωτικής δικτατορίας.

            Τιμάμε τους αγωνιστές του ηρωικού ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, από τον οποίο συμπληρώθηκαν πρόσφατα 50 χρόνια.

            Δηλώνουμε περήφανοι για το Κόμμα μας, γιατί, παρά τις αδυναμίες, ήταν η πολιτική δύναμη που καλούσε έμπρακτα σε ανατροπή της δικτατορίας με όρους μαζικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης, απορρίπτοντας τη συναίνεση του λαού σε λύσεις “από τα πάνω”, με τη σφραγίδα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών του.

            Γιατί πορεύτηκε και τότε με το πνεύμα του συνθήματος “μόνο ο λαός σώζει τον λαό βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής”, στον οποίο δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε.

            Δηλώνουμε περήφανοι για τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για χιλιάδες ακόμα αγωνιστές που, αρνούμενοι να αποκηρύξουν τις ιδέες και τη δράση τους, να υποστείλουν τη σημαία της αντίστασης, αλλά και οργανώνοντας την αντιδικτατορική πάλη, κράτησαν ζωντανή τη φλόγα, όταν όλα  τα  ’σκιαζε η φοβέρα.

            Ο ίδιος ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου ήταν, άλλωστε, αποκορύφωμα και ώριμος καρπός όλης αυτής, της αρχικά αργόσυρτης προσπάθειας οργάνωσης του αγώνα ενάντια στη χούντα, που ξεκίνησε από την επόμενη μέρα της επιβολής της, σε συνθήκες βάναυσης κρατικής καταστολής και απαιτώντας πολλές θυσίες.

            Το Πολυτεχνείο δεν χώρεσε ποτέ και ούτε πρόκειται να χωρέσει σε κανένα μουσείο. Έχει αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία.

            Άλλωστε η περίοδος που διανύουμε, τα σημαντικά και εν πολλοίς κοσμοϊστορικά γεγονότα που διαδραματίζονται διεθνώς, η ένταση των λαϊκών προβλημάτων σε όλους τους τομείς της ζωής, η όξυνση των αντιθέσεων που γεννά νέες πολεμικές εστίες και συγκρούσεις, ο κίνδυνος μιας νέας οικονομικής κρίσης, όλα αυτά όχι μόνο επιβεβαιώνουν τα αδιέξοδα του συστήματος, αλλά κυρίως προεξοφλούν και προδιαγράφουν νέα μεγάλα γεγονότα, νέους ξεσηκωμούς και ξεσπάσματα, νέες μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας.

            Σε αυτές τις συνθήκες, η επικαιρότητα των συνθημάτων του Πολυτεχνείου “ψωμί-παιδεία-ελευθερία”, “έξω το ΝΑΤΟ - έξω οι ΗΠΑ”, δεν είναι ένα κλισέ. Είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα που τη βιώνουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, οι νέοι και οι νέες.

            Τη βιώνουμε με την επίθεση στο εργατικό – λαϊκό εισόδημα, όπως με το φορολογικό νομοσχέδιο – θηλιά στον λαιμό των ελευθέρων επαγγελματιών που ψήφισε η κυβέρνηση τη βδομάδα που πέρασε.

            Τη βιώνουμε με τον κρατικό προϋπολογισμό που θα ψηφίσει τις επόμενες μέρες, που συνεχίζει να τα παίρνει από τους πολλούς: από τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και επιστήμονες, τους βιοπαλαιστές αγρότες και να τα δίνει στους λίγους στους κηφήνες - καπιταλιστές.

            Τη βιώνουμε με την γενικευμένη ακρίβεια, την πολύχρονη καθήλωση μισθών, για να στηρίζονται τα κέρδη μεγάλων επιχειρήσεων, γιατί όλοι τους θεωρούν το κεφάλαιο ως το εργαλείο της ανάπτυξης και της ευημερίας.

            Τη βιώνουμε με την προσπάθεια να υποταχθεί η μόρφωση, η Παιδεία, η επιστημονική έρευνα, ακόμη περισσότερο στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως με το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων - επιχειρήσεων που ετοιμάζονται να φέρουν.

            Τη βιώνουμε αυτή την περίοδο με το έγκλημα του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Ενός λαού, που εδώ και δεκαετίες ζει, πονάει, υποφέρει, ταπεινώνεται, βασανίζεται και πεθαίνει, εξαιτίας της ισραηλινής στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής κατοχής με τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που του αρνούνται να έχει τη δική του πατρίδα.

            Με θράσος όλοι αυτοί, και στην χώρα μας από κοντά η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και τα άλλα κόμματα του συστήματος, αναγνωρίζουν – λένε - το δικαίωμα στην αυτοάμυνα του Ισραήλ που είναι το διαχρονικό άλλοθι των εγκλημάτων του.

            Και την ίδια ώρα θεωρούν ως “τρομοκρατία” το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να αγωνίζεται για να επιβάλλει ένα δικαίωμα που του έχει αναγνωριστεί ακόμη και από αποφάσεις και ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά ποτέ δεν του έχει αποδοθεί στην πράξη.

            Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να δυναμώσει η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό.

            Αλλά και για κάτι ακόμη: Γιατί το πραγματικό πρόβλημα όλων αυτών είναι η παλαιστινιακή αντίσταση, είναι το δικαίωμα των λαών να αγωνίζονται με όλα τα μέσα για την απελευθέρωσή τους, είτε αυτό αφορά μια στρατιωτική δικτατορία, είτε μια ξένη κατοχή, είτε πολύ περισσότερο την κοινωνική τους απελευθέρωση από τα σημερινά δεσμά της εκμετάλλευσης.

            Την επικαιρότητα των συνθημάτων του Πολυτεχνείου τη βιώνουμε με την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού, με το όργιο ψεύδους, συκοφαντίας και παραπληροφόρησης, που είναι κι αυτό μια μορφή καταστολής και μάλιστα πιο ύπουλη.

            Όλα τα παραπάνω, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα κάθε αντιλαϊκής πολιτικής. Ιδιαίτερα όταν το σύστημα δεν μπορεί να αξιοποιήσει το «καρότο», όπως το έκανε πιο πριν, καταφεύγοντας άρα περισσότερο στο «μαστίγιο».

            Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η εξουσία του κεφαλαίου είτε με την ανοιχτή, τρομοκρατική δικτατορική της μορφή, είτε με την πιο καλυμμένη κοινοβουλευτική αστική, παραμένει μια εξουσία εχθρική απέναντι απ’ τον λαό.

            Και αν το σύστημα ζοριστεί, αν απειληθεί η σταθερότητά του, είτε απ’ την μαζική πάλη του λαού αλλά ακόμη κι απ’ τις δικές του εσωτερικές αντιθέσεις και προβλήματα, δεν θα διστάσει να πετάξει και τον όποιο δημοκρατικό μανδύα και να αξιοποιήσει το πιο σκληρό οπλοστάσιο που έχει στα χέρια του.

            Γι’ αυτό τον λόγο και ο αγώνας για την κοινωνική εξέλιξη και την πραγματική πρόοδο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να εγκλωβίζεται στα στενά όρια της σημερινής αστικής δημοκρατίας, που όλοι την εξωραΐζουν και την αποθεώνουν, για να κρύψουν ότι πίσω από την τυπική ισότητα και ελευθερία, κρύβεται η ουσιαστική κοινωνική ανισότητα και ανισοτιμία.

            Αυτό το κράτος και αυτή η εξουσία δε μπορούν να εξανθρωπιστούν μέσα από κυβερνήσεις δήθεν λίγο πιο δημοκρατικές, δήθεν πιο προοδευτικές, που ορισμένοι προβάλλουν ως μια πιο εφικτή λύση, στη λογική του “μικρότερου κακού”, σε σχέση με τον δρόμο της ριζικής αλλαγής και ανατροπής που προτείνει το ΚΚΕ.

            Η διαδρομή και κυρίως η κατάληξη πολιτικών δυνάμεων που έκαναν σημαία τους αυτή τη λογική, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνει πόσο επιζήμιες είναι αυτές οι λογικές.

            Γιατί, όχι μόνο δεν εξασφάλισαν αυτό που οι ίδιοι εμφάνιζαν ως άμεσο και εφικτό, αλλά τελικά αντέγραψαν και έφτασαν να μοιάζουν στο κακό που δήθεν αντιπάλευαν και πολεμούσαν.

            Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους ανθρώπους που αισθάνονται αριστεροί, προοδευτικοί, που προβληματίζονται και νιώθουν πως η σημερινή κατάσταση στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του νέου προέδρου του, είναι γι' αυτούς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

            Τους καλούμε να σκεφτούν γιατί αυτό το ποτήρι γέμιζε αργά αλλά σταθερά, σε μια πορεία ενσωμάτωσης, ιδεολογικού, πολιτικού και οργανωτικού εκφυλισμού.

            Και –δυστυχώς- κάθε μία από αυτές τις σταγόνες, έχει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή και των στελεχών της «Νέας Αριστεράς» όπως ονομάστηκαν, που αποχώρησαν πρόσφατα, χωρίς φυσικά να έχουν κάνει καμία ουσιαστική αυτοκριτική, αλλά αντίθετα σηκώνοντας ψηλά τη σημαία της υπεράσπισης της διακυβέρνησης του 2015-2019, του τρίτου βάρβαρου μνημονίου και των λεγόμενων “αναγκαίων συμβιβασμών”, στο όνομα μιας αμφίβολης και πλήρως αντιδραστικής «κοινωνικής συνοχής».

            Το Πολυτεχνείο όμως, μας διδάσκει το ακριβώς αντίθετο. Γιατί πριν 50 χρόνια, οι αγωνιστές του ξεσηκωμού σμπαράλιασαν ακριβώς τα αστικά κηρύγματα περί πολιτικού ρεαλισμού και δήθεν εφικτού, υποταγής δηλαδή στην ψευτο-φιλελευθεροποίηση της χούντας με τον Μαρκεζίνη.

            Το Πολυτεχνείο, έβαλε στην άκρη, όσους επιχειρούσαν να περιορίσουν τα φοιτητικά και λαϊκά αιτήματα στον «στενό ορίζοντα» ανώδυνων για την καπιταλιστική εξουσία επιλογών και γιαλαντζί αλλαγών.

            Ταυτόχρονα, ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε, ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων που επικρατεί μέχρι κάποια ορισμένη χρονική ιστορική στιγμή, δεν μένει αναλλοίωτος.

            Μπορεί να αλλάξει, πάντα όμως μέσα από την οργανωμένη δράση του εργατικού - λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές «από τα πάνω», οι αλλαγές κορυφών, μπορούν να βελτιώσουν αποφασιστικά τις συνθήκες ζωής των εργατικών – λαϊκών μαζών.

            Με αυτές τις αξίες, με αυτά τα ιδανικά και διδάγματα ζωντανά, πορευόμαστε και σήμερα. Για να ανασυγκροτηθεί και να δυναμώσει το εργατικό, λαϊκό φοιτητικό κίνημα. Για να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης και διεκδίκησης των εργαζομένων. Για να δυναμώσει ένα ριζοσπαστικό ρεύμα, ένα ρεύμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, που εκφράστηκε, ως ένα βαθμό, στις πρόσφατες εκλογικές μάχες. Όμως, μπορεί να δυναμώσει ακόμη πολύ περισσότερο και στις μάχες που έχουμε μπροστά μας, στους αγώνες και στις επικείμενες ευρωεκλογές.

            Τιμάμε το παρελθόν, προετοιμάζουμε τους αγώνες του σήμερα, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, στην τελική νίκη του λαού μας, για να φτιάξουμε μια νέα κοινωνία, στο «μπόι των ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων», το σοσιαλισμό.

 

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

 

            Ιδιαίτερη πτυχή του αγώνα κατά της Χούντας, αλλά και του ίδιου του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, υπήρξε φυσικά και το αντιδικτατορικό τραγούδι, που άνθισε στη σχισμάδα του βράχου της Ιστορίας και των αγώνων.

            Μέσα σε αυτό το βράχο τον καμωμένο από τις πέτρες της εξορίας, των φυλακών, των μπουντρουμιών του ΕΑΤ-ΕΣΑ, της «ταράτσας» της Μπουμπουλίνας, των τοίχων των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων, της ασφάλτου των πόλεων, μέσα σε αυτό το βράχο, κατάφερε να συνάξει στάλα-στάλα από το νερό των αγώνων. Των αγώνων ενάντια στη δικτατορία, των αγώνων ενάντια στην αδικία, σε κάθε μεριά της γης.

            Δεν θα μπορούσε παρά να ανθίσει και άνθισε. Ακοίμητος παραστάτης της ψυχής και της συνείδησης, αφύπνισε κόσμο σε δίσεκτους καιρούς και όπλιζε με θάρρος γιατί «έλεγε» πως «ερχόμαστε από πολύ μακριά, και πάμε για πολύ μακριά...».

            Άνθισε στα χείλη των συντρόφων και των συναγωνιστών, όταν το σιγοψιθύριζαν. Το έβλεπες, το «άκουγες», στη ματιά τους που άφοβη αντιμετώπιζε τη γκρίζα σκιά του χαφιέ της χούντας και τον βούρδουλα των βασανιστών.

            Σύντροφος και όπλο μαζί, όλων εκείνων που δεν αισθάνονταν βαρύ το «χάλκεον χέρι του φόβου». Περπατούσε δίπλα με τους συντρόφους καθώς πήγαιναν στο παράνομο ραντεβού της αντι-ΕΦΕΕ, της ΚΝΕ, του ΚΚΕ. Χαράχτηκε στο μυαλό και στην καρδιά των αγωνιστών.

            Οι στίχοι του τυλίχτηκαν σε μικροσκοπικά χαρτάκια, και ταξίδεψαν στις λαϊκές συνοικίες και εργατογειτονιές, στα φοιτητικά στέκια, ταξίδεψαν με τραίνα και λεωφορεία σε όλη την Ελλάδα. Κι ύστερα «τακ-τακ εσύ», «τακ-τακ εγώ», «κρατάω γερά, κρατάω καλά».

            Μέσα από τα ερτζιανά της παράνομης «Φωνής της Αλήθειας» και των άλλων σταθμών, της Ντόιτσε Βέλε, του Μπι Μπι Σι, του Παρισιού, της Μόσχας, γέμιζε με ελπίδα και κουράγιο τα φτωχόσπιτα.

            Το αντιδικτατορικό τραγούδι, ξεδίπλωσε τα χρώματα της σημαίας του, ανεκτίμητα φυλαχτά, στη φωνή πρώτα απ' όλα της Μαρίας Φαραντούρη, της Μαρίας Δημητριάδη, του Αντώνη Καλογιάννη, του Πέτρου Πανδή, του Νίκου Ξυλούρη και άλλων, όταν ο οικουμενικός Μίκης το ανέβασε στην παγκόσμια σκηνή, ως τον μόνο «πρεσβευτή» της αληθινής Ελλάδας, του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού.

            Το αντιδικτατορικό τραγούδι άναβε κάθε βράδυ, για να στείλει το μήνυμα, όπως τα παλιά πολύ παλιά χρόνια, στις βουνοκορφές, άναβαν φωτιές για να στείλουν με την φλόγα τους το μήνυμα, ότι όλοι οι λαϊκοί αγώνες είναι εδώ και παραστέκουν. Για να στείλει το μήνυμα πως «αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είναι ο ίδιος ο λαός» και η μαρμαρυγή των τραγουδιών, αυτή η λάμψη τους, έσκιζε το μαύρο πηχτό σκοτάδι που επιχειρούσε να ρίξει η χούντα.

            Το πνεύμα που διέπνεε το αντιδικτατορικό τραγούδι χαμογέλασε σπιρτόζικα, όταν ο αξέχαστος Γιώργος Ζωγράφος, «διηύθυνε», μιμούμενος τον Μίκη, μέσα στη μπουάτ, ένα εντελώς «άσχετο» τραγούδι και οι θαμώνες ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα, ενώ οι χαφιέδες που παρακολουθούσαν, αναρωτιόντουσαν «τι να έγινε ξαφνικά».

            Το αντιδικτατορικό τραγούδι συναντήθηκε στα σταυροδρόμια όλου του κόσμου, κόντρα στις θύελλες της εποχής, με τα αδέλφια του, τα «τραγούδια διαμαρτυρίας» απ' όλο τον κόσμο, ενάντια στον πόλεμο και την εκμετάλλευση.

            Στις μελωδίες του μπορεί να μην ακούστηκε, με την κυριολεκτική έννοια, αλλά ποιος δεν ένιωσε ότι οι δρόμοι της Αθήνας εκείνο τον Σεπτέμβρη του 1973 ήταν και δρόμοι του Σαντιάγο της Χιλής.

            Και ποιος δεν ανατριχιάζει, όταν αποκαλύπτεται μπροστά του τι μπορούν να κάνουν οι λαοί όταν οι καρδιές τους σμίγουν στον ίδιο συντονισμό με τις ίδιες ελπίδες.

            Το αντιδικτατορικό τραγούδι, γεννήθηκε και από «ανώνυμους» και από επώνυμους δημιουργούς. Στους πρώτους ανήκουν οι σύντροφοί μας, οι δημιουργοί των τραγουδιών της παράνομης ΚΝΕ,  τα μαύρα εκείνα χρόνια.

            «Με συνείδηση που δουλεύουμε στον ταξικό αγώνα», όπως έλεγε ένα από τα τραγούδια αυτά, ή «στην κορφή του κόσμου θα ανέβω ψηλά» όπως έλεγε το άλλο, ή το «στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο». Έτσι κάπως, δημιούργησαν τον ύμνο της ΚΝΕ, «ένωσαν» στους στίχους τους, τους παλιότερους και νεότερους αγώνες, άνοιξαν την προοπτική.

            Πάνω απ' όλα όμως, οι στίχοι αυτοί που μόλις αναφέραμε, είναι και πολύτιμη παρακαταθήκη για το τι σημαίνει πολιτισμός και δημιουργία, πώς το τραγούδι, αντί να «νανουρίζει», να αποκοιμίζει, μπορεί να πυρπολήσει καρδιές και συνειδήσεις.

            Πιστεύουμε ότι αξίζει μια παραπάνω αναφορά σε αυτή τη δημιουργία εκείνων των παιδιών της ΚΝΕ. Δυόμισι μήνες πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου ο ραδιοφωνικός σταθμός “Η Φωνή της Αλήθειας” παρουσίασε ένα μουσικό πρόγραμμα με επαναστατικά τραγούδια που έγραψαν, που μελοποίησαν και τραγουδούσαν ανώνυμοι δημιουργοί, οι νέοι αγωνιστές της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.

            Ακούσαμε λοιπόν εκείνη τη μέρα από την «Φωνή της Αλήθειας» να λέει τα εξής:

            «Τούτες τις μέρες έφτασε στα χέρια μας μια λιλιπούτεια ταινία μαγνητοφώνου, τυλιγμένη σ' ένα χιλιοτσαλακωμένο χαρτί. Το περιτύλιγμα της ταινίας ήταν μαζί και γράμμα. Σας το διαβάζουμε.

            “Αγαπητή Φωνή της Αλήθειας. Στη μικρή αυτή ταινία που σου στέλνουμε, μαζί με τους θερμούς αδερφικούς, επαναστατικούς μας χαιρετισμούς, είναι ηχογραφημένα και 6 τραγούδια. Στίχοι, μουσική και εκτέλεση είναι όλα έργο δικό μας: Των νέων αγωνιστών - μελών της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας”", ανέφερε ο εκφωνητής. Και συνέχισε:

            «Ανάμεσά τους είναι και ο Ύμνος της Αντι - ΕΦΕΕ. Η μελωδία προέρχεται από ένα άλλο τραγούδι - ύμνο για τους αγωνιζόμενους φοιτητές, τον λόχο των σπουδαστών, τον ηρωικό "Λόρδο Μπάυρον", που έδρασε στις μέρες της ταξικής αναμέτρησης τον Δεκέμβρη του '44».

            Με «καρδιά και πνοή» δούλεψαν και οι «επώνυμοι»:

·         Ο Μίκης Θεοδωράκης, δεσμώτης της χούντας και εξόριστος και ο ίδιος: Με τα «Τραγούδια του Αντρέα», το «Ήλιος και Χρόνος», τις «Αρκαδίες», την «Κατάσταση Πολιορκίας». Στο Λονδίνο, τον Γενάρη του 1973 ο Μίκης παρουσίασε τα «18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας» που τα έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος «με την πέτρα στο στόμα», το 1968, όταν ο ποιητής ήταν εξορία στο Παρθένι της Λέρου και βρήκε τρόπο να τα στείλει στον Μίκη.

·         Ο Μάνος Λοΐζος και ο Θάνος Μικρούτσικος που συνελήφθησαν και αυτοί από την χούντα και συνέθεσαν τραγούδια που τα απαγόρευσε η χουντική λογοκρισία.

·         Ο Χρήστος Λεοντής που παρουσίασε για πρώτη φορά το «Καπνισμένο Τσουκάλι» του Γιάννη Ρίτσου που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Αγρύπνια». Το έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος την περίοδο 1948 - 1949, ενώ ήταν εξόριστος στο Κοντοπούλι της Λήμνου. Ο Λεοντής το μελοποίησε το 1973 και το παρουσίασε πρώτη φορά σε μπουάτ στην Πλάκα μετά την κατάληψη της Νομικής τον Φλεβάρη του 1973. «Δεν χειροκρότησε κανείς, αλλά μόλις γύρισα το κεφάλι, είδα όλα τα παιδιά αγκαλιασμένα ανά δύο, σκυφτά και να κλαίνε», είπε ο ίδιος.

·         Το 1972 η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος προτείνουν στον Ιάκωβο Καμπανέλλη να γράψει ένα πανόραμα της ελληνικής Ιστορίας από τα αρχαία χρόνια μέχρι και την Κατοχή. Τη μουσική γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος και τα τραγούδια ερμηνεύει επί σκηνής ο Νίκος Ξυλούρης. «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» ανεβαίνει το 1973 στο θέατρο «Αθήναιον» της οδού Πατησίων. Οι παραστάσεις του εξελίχθηκαν σε αντιδικτατορικές εκδηλώσεις. Το έργο ξεπέρασε το θεατρικό γεγονός και έγινε ένα πολιτικό γεγονός, «ό,τι πιο πολύ μπορεί να προσδοκά ένας συγγραφέας...» όπως είπε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης.

·         Άλλη μια ξεχωριστή αναφορά, πιστεύουμε, ότι πρέπει να γίνει στον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη και στον Γιάννη Μαρκόπουλο. Το 1971 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Ριζίτικα» με εννέα παραδοσιακά λαϊκά τραγούδια της Κρήτης και δύο παραδοσιακούς χορούς της ίδιας περιοχής, των οποίων τις μελωδίες διασκεύασε κι ενορχήστρωσε ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Το έργο αυτό κυριολεκτικά έσωσε, το βάναυσα κακοποιημένο από τους χουντικούς, δημοτικό-παραδοσιακό μας τραγούδι, ενώ η εικόνα του Νίκου Ξυλούρη να τραγουδά μαζί με χιλιάδες νέους ανθρώπους το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» μέσα στο Πολυτεχνείο το ΄73, ανήκει στο φωτογραφικό άλμπουμ της ιστορίας των λαϊκών μας αγώνων.

 

Φίλες και φίλοι,

            Μπορούμε λοιπόν να δούμε ότι το αντιδικτατορικό τραγούδι δεν ήταν μόνο «επικαιρικό» με την έννοια ότι αναφερόταν στον αντιδικτατορικό αγώνα.     Ήταν πλατύτερο και εδώ βρίσκεται η σημασία του. Γιατί ο αντιδικτατορικός αγώνας, ο αγώνας ενάντια στη χούντα, ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση, αγκαλιάζει όλες τις πτυχές της ζωής των αγωνιστών, του λαού που ορθώνει το ανάστημά του.

            Ναι, μέσα στο καμίνι του αγώνα, όλα μα όλα τα ανθρώπινα, αναβαπτίζονται και αναγεννώνται αλλιώς. Και η πραγματική ζωή είναι αυτή που είναι αφιερωμένη στον αγώνα για να αλλάξει ο κόσμος.

            Κλείνοντας, αγαπητές φίλες και φίλοι, θέλουμε να σφίξουμε θερμά το χέρι στους διοργανωτές της αποψινής εκδήλωσης, στους συντρόφους της Τομεακής Επιτροπής Φθιώτιδας του ΚΚΕ.

            Ιδιαίτερα, ένα μεγάλο “ευχαριστώ” εκ μέρους του ΚΚΕ, στη Μαρία Φαραντούρη, τον Διονύση Τσακνή, τη Ρίτα Αντωνοπούλου, τον Βασίλη Σκουλά, τον Κώστα Τριανταφυλλίδη και τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη για την μεγάλη προσφορά τους. Ένα μεγάλο “ευχαριστώ” σε όλους τους μουσικούς καθώς και στους τεχνικούς της σημερινής μας εκδήλωσης.

            Ας τραγουδήσουμε λοιπόν τώρα, όλοι μαζί τραγούδια που «πυρπόλησαν την ατίθαση νιότη μας», τραγούδια-συντρόφους που επιμένουν με τη δική τους μελωδική γλώσσα να υπογραμμίζουν την ιστορική αναγκαιότητα της εποχής μας: «Αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει»!

 

 

ΑΘΗΝA 10/12/2023                                              ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας θα μιλήσει την Τετάρτη 13 Δεκέμβρη, στις 19.30, στην εκδήλωση που διοργανώνει η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, με θέμα: “Αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Με το ΚΚΕ στον αγώνα μπορούμε να νικήσουμε!”, στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο. 

 

ΑΙΤΗΜΑ - ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

«ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΤΥΧΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ»

 

ΑΙΤΗΜΑ-ΔΗΛΩΣΗ

Των Εκπροσώπων του ΚΚΕ βουλευτών, μελών στην Εξεταστική Επιτροπή

 

Καλούμε το Προεδρείο της Εξεταστικής Επιτροπής να προσδιορίσει άμεσα και χωρίς άλλη αδικαιολόγητη καθυστέρηση νέα συνεδρίαση της Επιτροπής, προκειμένου να προχωρήσουν επιτέλους οι εργασίες στην ουσία της διερεύνησης του εγκλήματος των Τεμπών. Να σταματήσει τώρα η παρελκυστική αξιοποίηση των όποιων διαδικαστικών ζητημάτων προβάλλονται, που παραπέμπει σε μεθόδευση εκφυλισμού των διαδικασιών της Επιτροπής, με σκοπό τη συσκότιση των πραγματικών αιτιών και των ευθυνών που υπάρχουν. Η Επιτροπή οφείλει να προχωρήσει τη διαδικασία εξέτασης μαρτύρων, προκειμένου να εισέλθει στην ουσία της ερευνώμενης υπόθεσης και είναι πολλαπλά εκτεθειμένοι όσοι υπονομεύουν με τη στάση τους τη διαδικασία αυτή.

 

Αθήνα, 11-12-2023

Νίκος Καραθανασόπουλος

 

Μαρία Κομνηνάκα

Φυλλάδιο του ΚΚΕ για την ακρίβεια

“Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται...”

Που οφείλεται η ακρίβεια;

Στους χαµηλούς µισθούς και το µειωµένο, πραγµατικό λαϊκό εισόδηµα. Ο µέσος µισθός στην Ελλάδα είναι µικρότερος από τον µέσο µισθό το 2008. Όλοι οι νόµοι που καθήλωσαν τους µισθούς και νοµοθετήθηκαν σε συνέχειες από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε πλήρη ισχύ.

Στην άδικη φορολογία σε βάρος του λαού.

Μάλιστα η κυβέρνηση υπολογίζει 2 δισ. περισσότερα κρατικά έσοδα από τον ΦΠΑ µέχρι το 2026!

Στις µεγάλες αυξήσεις τιµών σε όλα τα προϊόντα, από το γάλα και το σουβλάκι έως το ενοίκιο και τα καύσιµα.

 

Ακρίβεια: Είναι “εισαγόμενη” ή αποτελεί “ελληνικό φαινόμενο”;

Η απάντηση περιέχει πολλούς παράγοντες που όλοι µαζί «φωτογραφίζουν» τον πραγµατικό ένοχο:

Οι αυξηµένες τιµές περιέχουν τη λεγόµενη πράσινη µετάβαση και την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας. Πληρώνεις την αύξηση του µεριδίου των ΑΠΕ στο εγχώριο ενεργειακό µείγµα, το τεράστιο κόστος εισαγωγής υγροποιηµένου αερίου, που αυξήθηκε περαιτέρω από το ενεργειακό εµπάργκο ενάντια στα ρώσικα καύσιµα, την απαξίωση εγχώριων πηγών Ενέργειας. Τώρα ετοιµάζονται νέες αυξήσεις καθώς θα επανέλθει η ρήτρα αναπροσαρµογής και θα ολοκληρωθεί η σύνδεση µε το Χρηµατιστήριο Ενέργειας, που σηµαίνει ακόµα µεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια για τον λαό.

 

Οι αυξηµένες τιµές έχουν ενσωµατωµένους τους “αναπτυξιακούς στόχους” και τα “πλεονάσµατα” που διαφηµίζει σήµερα η ΝΔ («µαξιλάρια» τα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ). Πάνω από το 50% όσων πληρώνουµε για καύσιµα είναι φόροι!

Τα απλησίαστα ενοίκια είναι άµεση συνέπεια της εµπορευµατοποίησης της κατοικίας, των αυξηµένων τραπεζικών επιτοκίων. Η αλλαγή στο µείγµα της δηµοσιονοµικής πολιτικής πάντα γίνεται µε κριτήριο τα κέρδη και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ο λαός µόνο πληρώνει και τη χαλαρή δηµοσιονοµική πολιτική που εφαρµόστηκε τα προηγούµενα χρόνια και τη σφιχτή δηµοσιονοµική πολιτική στην οποία στρέφονται τώρα η ΕΕ και οι κυβερνήσεις.

 

Οι αυξήσεις των τιµών σε γάλα και κρέας περιέχουν τις αυξήσεις στις τιµές των λιπασµάτων, που µε τη σειρά τους περιέχουν και τις αυξήσεις στο ενεργειακό κόστος...

 

Ο πόλεµος ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία και οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή φέρνουν νέο γύρο “πολέµου” στο λαϊκό εισόδηµα.

Η στρατηγική της “χώρας – τουριστικό θαύµα” που υπηρέτησαν µε την πολιτική τους όλες οι κυβερνήσεις έχει άµεση συνέπεια στις τιµές που διαµορφώνονται, καθώς οι τιµές στις τουριστικές περιοχές, οι οποίες όλο και εξαπλώνονται, συµπαρασύρουν τις τιµές προς τα επάνω σε όλες τις περιοχές.

 

Η στρατηγική των εγχώριων επιχειρηµατικών οµίλων να αυξήσουν τις εξαγωγές τους
-στρατηγική την οποία επίσης στήριξαν και στηρίζουν όλα τα αστικά κόµµατα- συµπαρασύρει τις τιµές προς τα επάνω. Οι εξαγωγές, ιδιαίτερα τροφίµων, πιέζουν και την εγχώρια τιµή προς τα πάνω, εξισώνοντάς την µε τη διεθνή τιµή, που συχνά είναι µεγαλύτερη.

 

Έτσι η φέτα γίνεται το νέο...
χαβιάρι των φτωχών.

 

Γιατί η κριτική του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων

προς την κυβέρνηση της ΝΔ είναι άσφαιρη;

 

Η Νέα Δηµοκρατία επιχειρεί να πείσει ότι η ακρίβεια είναι εισαγόµενη, τη στιγµή που κάθε µήνα ανεβάζει την πίστα της φοροεπιδροµής στους εργαζόµενους, τους αυτοαπασχολούµενους και τους µικρούς επαγγελµατίες. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερτονίζουν την “ελληνική ιδιαιτερότητα” για να περάσει στα ψιλά η ίδια η στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου µε την οποία συµφωνούν και έχει τα αποτελέσµατα µε τα οποία έρχεται αντιµέτωπος ο λαός κάθε µέρα.

Οι προτάσεις της κυβέρνησης και των άλλων κοµµάτων µοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό γιατί έχουν έναν κοινό παρονοµαστή: Να πληρώσει ο λαός για να θωρακίζονται τα καπιταλιστικά κέρδη. Το «φάρµακο» που προτείνουν -παρά τις όποιες διαφορές- είναι να πληρώνουν οι φτωχοί για τους φτωχότερους, να µένουν αλώβητα τα δισεκατοµµύρια των επιχειρηµατικών οµίλων και να µένουν στη θέση τους όλοι αυτοί οι παράγοντες που δηµιουργούν και επιδεινώνουν την κατάσταση για τα εργατικά-λαϊκά νοικοκυριά!

 

Διεκδικώντας μέτρα ανακούφισης και στήριξη του λαϊκού εισοδήματος,

σημαδεύοντας τον μεγάλο ένοχο!

Το ΚΚΕ είναι στην αντίπερα όχθη. Για να ανακουφιστεί ο λαός πρέπει να πληρώσει το µεγάλο κεφάλαιο. Αν στη µία όψη της “ακρίβειας” είναι ο µήνας που δεν βγαίνει για τον λαό, στην άλλη όψη είναι η εκτίναξη της κερδοφορίας για τους µεγάλους οµίλους!

 

Η ακρίβεια μπορεί να γίνει παρελθόν μαζί με τις αιτίες της.

Η λύση βρίσκεται στη σύγκρουση µε το διεφθαρµένο καπιταλιστικό σύστηµα, στην ανατροπή του.
Ο σοσιαλισµός µπορεί να εξασφαλίσει για όλους τους εργαζόµενους εισόδηµα, δουλειά, σταθερότητα στη ζωή και την καθηµερινότητά του, ανάπτυξη µε κριτήριο την εξασφάλιση των κοινωνικών-λαϊκών αναγκών, καταργώντας τα κέρδη των λίγων!

 

Αυτόν τον δρόμο ανοίγουμε με
τη δράση μας σήμερα, μέσα στο εργατικό λαϊκό κίνημα,

στηρίζοντας τις διεκδικήσεις των σωματείων και των λαϊκών οργανώσεων για:

 

Αυξήσεις στους µισθούς και στις συντάξεις. Συλλογικές
Συµβάσεις Εργασίας.
Επαναφορά των δώρων
Χριστουγέννων και Πάσχα στους δηµοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους.

Δραστική µείωση και πλαφόν στα τιµολόγια ηλεκτρικού ρεύµατος, φυσικού αερίου, πετρελαίου θέρµανσης καθώς και στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης όπως τα τρόφιµα.

Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στην Ενέργεια καθώς και του ΦΠΑ στην Ενέργεια και σε όλα τα βασικά είδη πλατιάς
κατανάλωσης.

Αφορολόγητο όριο 12.000 ευρώ προσαυξηµένο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.

Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.

Να σταµατήσει, εδώ και τώρα, το αίσχος των πλειστηριασµών των λαϊκών κατοικιών και της µικρής επαγγελµατικής στέγης.

Καµία χρηµατοδότηση- Καµία εµπλοκή της Ελλάδας στους ιµπεριαλιστικούς πολέµους. Αποφασιστική ενίσχυση της κρατικής χρηµατοδότησης για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, για την προστασία από φυσικές καταστροφές. Μαζικές
προσλήψεις µόνιµου προσωπικού σε όλους αυτούς τους κρίσιµους τοµείς.

Επιδότηση ενοικίου για εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά, τους φοιτητές και τις πολύ µικρές επιχειρήσεις, διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης.

Εκτακτη επιχορήγηση στις Σχολικές Επιτροπές για ασφαλή και λειτουργικά σχολεία. Κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς σταθµούς.

Εκτακτη επιχορήγηση για την οµαλή λειτουργία των αθλητικών (π.χ. κολυµβητήρια) και άλλων κοινωνικών υποδοµών (π.χ. παιδικοί σταθµοί).