Σε μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να θεωρείται αδιανόητη, οι γονείς των μαθητών στην Ιεράπετρα καλούνται να φορέσουν τα ρούχα του ελαιοχρωματιστή, του τεχνίτη και πολλές φορές να βάλουν το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να συντηρήσουν τις σχολικές υποδομές όπου φοιτούν τα παιδιά τους. Αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα, όπου η φιλοτιμία και η εθελοντική προσφορά υποκαθιστούν την θεσμική ευθύνη του Δήμου, περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα η πρόεδρος της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Ιεράπετρας, Ελπίδα Σουργιαδάκη, μιλώντας σήμερα στο Ράδιο Λασίθι, εγείροντας σοβαρά ερωτήματα για τον ρόλο και τις προτεραιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
«Απογοητευτική» η Κατάσταση, ο Εθελοντισμός ως Δεδομένο
Το κεντρικό μήνυμα που εξέπεμψε η κα Σουργιαδάκη, μεταφέροντας το κλίμα από την πρόσφατη γενική συνέλευση των συλλόγων, ήταν αυτό της βαθιάς απογοήτευσης. Παρά τις περσινές δεσμεύσεις και τις προσδοκίες για ουσιαστικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι γονείς βρήκαν τα σχολεία στην ίδια, αν όχι χειρότερη, κατάσταση. «Στα περισσότερα σχολεία δεν έχει γίνει κάτι ουσιαστικό από αυτά που είχαμε θέσει πέρυσι», δήλωσε, αποκαλύπτοντας τον πυρήνα του προβλήματος: η συντήρηση επαφίεται όλο και περισσότερο στην καλή διάθεση των γονέων.
«Θέλουμε κι εμείς να μπορούμε να έχουμε, έστω τα υλικά από τον Δήμο, για να μπορούμε να πάμε στα σχολεία μας», ανέφερε η πρόεδρος της Ένωσης, τονίζοντας ότι η προθυμία υπάρχει. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι συχνά διαφορετική. «Το να επωμιζόμαστε και το κόστος των υλικών για να βάψουμε ένα σχολείο, για να κάνουμε μία συντήρηση, καταλαβαίνετε είναι δύσκολο, κι όμως το πολλοί σύλλογοι έχοντας καταφέρει πολλά».
Αυτό ακριβώς το σημείο αποτελεί την πιο ανησυχητική πτυχή: ο εθελοντισμός τείνει να θεωρηθεί δεδομένος, μια βολική λύση που απαλλάσσει τον Δήμο από τις ευθύνες του. Η κα Σουργιαδάκη ήταν κατηγορηματική: «Ο ρόλος του συλλόγου δεν είναι να κάνει ανακαίνιση στο σχολείο. Το κάνεις μια φορά, δύο και τρεις από την καλή διάθεση των γονιών, δεν σημαίνει ότι είναι δεδομένο και πρέπει να στηριζόμαστε εκεί».
Από τον Καλλωπισμό στον Κίνδυνο
Η ανάγκη για παρεμβάσεις δεν αφορά απλώς την αισθητική των κτιρίων. Η ελλιπής συντήρηση έχει δημιουργήσει εστίες κινδύνου για την ασφάλεια των μαθητών. Σπασμένα μάρμαρα σε αυλές, πόρτες ασταθείς και, κυρίως, κάγκελα περιφράξεων που είναι «φαγωμένα, σάπια», συνθέτουν ένα εκρηκτικό σκηνικό. «Μιλάμε πρώτα για επικινδυνότητα και μετά για καλλωπισμό», τόνισε εμφατικά η κα Σουργιαδάκη, διαχωρίζοντας με σαφήνεια την ουσία από το περιτύλιγμα.
Η συνέντευξη αποκάλυψε μια στρεβλή λογική, όπου οι σύλλογοι γονέων, αντί να ασχολούνται με τον παιδαγωγικό και κοινωνικό τους ρόλο, αναγκάζονται να κυνηγούν προσφορές για χρώματα και να οργανώνουν συνεργεία εθελοντών. Ενώ ο Δήμος επικαλείται την έλλειψη προσωπικού, η εικόνα των παραμελημένων σχολικών εγκαταστάσεων καταδεικνύει μια βαθύτερη ανεπάρκεια στον σχεδιασμό και την εκτέλεση. Η καλή διάθεση των γονέων δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί μόνιμη λύση. Η ασφάλεια και η εύρυθμη λειτουργία των σχολείων είναι θεμελιώδης υποχρέωση της πολιτείας, και αυτή η ευθύνη δεν μπορεί να μετακυλίεται στις πλάτες των πολιτών.
Δημοσίευση σχολίου