Δήμαρχε,
Αγαπητέ Μανόλη,
Χθες βράδυ, ενώπιον του Θεού και των συνδημοτών μας, η νέα δημοτική Αρχή της Ιεράπετρας δώσατε το νενομισμένο όρκο, για την πιστή τήρηση των καθηκόντων σας, κατά την προσεχή, πενταετή δημοτική περίοδο.
Ορκίστηκες Δήμαρχος Ιεράπετρας, αναλαμβάνοντας την μεγάλη τιμή, αλλά και την ισομεγέθη ευθύνη, για τη χρηστή διοίκηση του Δήμου, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον προκάτοχό σου, όπως συμβαίνει επί πολλά έτη, μετά την εθνική παλιγγενεσία, στην Αυτοδιοίκηση, στο πλαίσιο της λειτουργίας του ελεύθερου, ελληνικού κράτους.
Με τη νέα ιδιότητά σου καλείσαι να υπηρετήσεις το φίλεργο και φιλοπρόοδο λαό του Δήμου Ιεράπετρας, ο οποίος, αξιοποιώντας τα φυσικά χαρίσματα του τόπου μας, έχει καταστήσει διακριτή την παρουσία του στον ευρωπαϊκό χάρτη, χάρη και στην κοπιώδη δραστηριότητά του.
Σου εύχομαι από καρδιάς να ανταποκριθείς επιτυχώς στα καθήκοντά σου, όπως επιβάλλει το συμφέρον του τόπου και όπως προσδοκούν οι συνδημότες μας, οι οποίοι, όπως όλοι οι Έλληνες, αναθέτουν ανέκαθεν στην πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση την επίλυση των πολλών προβλημάτων της καθημερινής ζωής τους. Αφενός μεν, λόγω της εγγύτητάς της με το δημότη, αφετέρου, λόγω της πολυπλοκότητας των διαδικασιών και της αναποτελεσματικότητας του κεντρικού κράτους, το οποίο έχει, δυστυχώς, καταστεί αδιάφορο, ταλαιπωρητικό ή και εχθρικό ακόμη για τον πολίτη.
Ιδιαιτέρως, οι συνδημότες μας ελπίζουν πως η υψηλή προσωπική δημοφιλία σου, όπως έχει επανειλημμένως αποτυπωθεί στη λαϊκή ψήφο, θα μετουσιωθεί σε πράξεις, που θα προάγουν το κοινό συμφέρον και θα αποδεικνύουν τη φερεγγυότητα της σχέσης μεταξύ δημάρχου και δημοτών.
Τούτη την επίσημη, τη μεγάλη ώρα για σένα, η μνήμη μου ανατρέχει στο έτος 1998, μέρα γιορτής της Παναγίας της Ελεούσας, στον ομώνυμο ναό της, στην πόλη μας. Εκεί είχαμε συναντηθεί η αείμνηστη μητέρα σου, η πάντοτε καλοσυνάτη και απροσποίητα εγκάρδια, Ζωή Φραγκούλη, εσύ και ο υπογράφων. Με τη μητέρα σου ήμασταν ήδη δημοτικοί σύμβουλοι στο δημοτικό συνδυασμό, με επικεφαλής τον πολυαγαπημένο μας γιατρό Κωστή Γαροφαλάκη (1994 – 1998), ενώ Εκείνη είχε θητεύσει ως δημοτική σύμβουλος και στο συνδυασμό του Γεωργίου Κάκκου (1990 – 1994),
Με το θράσος της νεότητας, αλλά και με την οικειότητα της μακρόχρονης οικογενειακής φιλίας, της πρότεινα ανερυθρίαστα να παραμερίσει – ρήμα, πολιτικώς επίκαιρο, εσχάτως – και να τη διαδεχθείς, εσύ, στο υπό κατάρτιση τότε δημοτικό μας ψηφοδέλτιο. Το αποδέχτηκε ευχαρίστως, δίδοντάς σου αυτοστιγμεί το ‘‘μητρικό χρίσμα’’, για την ανάμειξή σου στις επικείμενες δημοτικές εκλογές (1998).
Εκλέχτηκες πρώτος δημοτικός σύμβουλος, όπως πρώτος επανεξελέγης και στις επόμενες (2002).
Η σχέση μας δοκιμάστηκε εκείνη την περίοδο. Ήταν εύλογη η επιθυμία σου να οριστείς Αντιδήμαρχος, αλλά απόλυτη και η πεποίθησή μου ότι οι Αντιδήμαρχοι όφειλαν να ασκούν με πλήρες ωράριο τα καθήκοντά τους. Δυστυχώς, ο Νόμος δεν έδινε, τότε, τη δυνατότητα στους αιρετούς, δημοσίους υπαλλήλους, να απέχουν προσωρινά από τα υπηρεσιακά καθήκοντά τους, εφόσον αναλάμβαναν διοικητική θέση στο Δήμο, όπου είχαν εκλεγεί. Όπως νομοθετήθηκε αργότερα.
Παρά τη δικαιολογημένη πικρία σου, την οποία πολλοί καλοθελητές υποδαύλιζαν, ουδέποτε δημιούργησες οποιοδήποτε πρόβλημα, προβάλλοντας προσωπικές απόψεις ή ψηφίζοντας ‘‘αιρετικά’’ σε σχέση με τη δημοτική μας πλειοψηφία. Και όταν κάποιοι αποπειράθηκαν να εκμεταλλευτούν τη διαφωνία μας, αρνήθηκες κάθε πρότασή τους για αποσχιστική συμπεριφορά ή για ομαδοποίηση.
Κατά τα επόμενα έτη, απείχες από τα δημοτικά πράγματα, μη συμμετέχοντας στις δημοτικές εκλογές, παρά το ότι προσκλήθηκες επιμόνως να το πράξεις. Επανήλθες το 2014, για να επανεκλεγείς πανηγυρικά πρώτος δημοτικός σύμβουλος στο πλειοψηφήσαν, τότε, ψηφοδέλτιο με επικεφαλής το Θεοδόση Καλαντζάκη.
Επιβεβαιώνοντας, λοιπόν, αυτήν την ακλόνητη, τη διαχρονική σχέση εμπιστοσύνης, οι συνδημότες μας σε εξέλεξαν προσφάτως Δήμαρχο Ιεράπετρας.
Είμαι βέβαιος ότι εισέρχεσαι, με τη νέα ιδιότητά σου, στο Άγιο Βήμα της Αυτοδιοίκησης, για να τους υπηρετήσεις με ευσυνειδησία, με αποτελεσματικότητα, με ειλικρίνεια, με πλήρη αίσθηση της βαρειάς ευθύνης που αναλαμβάνεις. Διατηρώντας πάντοτε την ταπεινοφροσύνη, την αγαθή προαίρεση και την ευπρέπεια της συμπεριφοράς σου, όπως ‘‘λόγω και έργω’’ τις δίδαξες στο σχολείο και στον αγώνα της ζωής, μέχρι τώρα.
Προσέρχεσαι ωριμότερος, με περισσότερες εμπειρίες, σύνεση, υπομονή και κατανόηση, για να ανταποκριθείς στις προκλήσεις του δημόσιου βίου.
Να θυμάσαι ότι από την 1η του Γενάρη του 2024 αναφέρεσαι και λογοδοτείς όχι μόνο στους ψηφοφόρους της παράταξής σου. Κρίνεσαι και αξιολογείσαι όχι μόνο από τους ομοϊδεάτες σου, αλλά από το σύνολον των συνδημοτών μας, των οποίων είσαι Δήμαρχος, σύμφωνα με την εντολή της λαϊκής πλειοψηφίας.
Προσωπικώς, όταν αναφέρομαι στους οριστικώς απόντες συνεργάτες στη διοίκηση του Δήμου μας, δεν μνημονεύω μόνο τον Κωστή το Γαροφαλάκη, το Γιάννη τον Καραβελάκη, τον Μανόλη Π. Μαστοράκη, πολύτιμους φίλους και συνοδοιπόρους. Εξίσου τιμώ και υποκλίνομαι στη μνήμη του Βασίλη Κόκκινου, με τον οποίο συνεργαστήκαμε υποδειγματικώς, παρά την ιδεολογική απόσταση των κοσμοθεωριών, που ασπαζόταν καθένας μας.
Επίλεξε, λοιπόν, τους συνεργάτες σου, αιρετούς και μη, με κριτήρια αξιοσύνης και αποδοτικότητας. Η Ιεράπετρα δεν οφείλει σε κανέναν τίποτε. Εμείς της οφείλουμε. Κρίνε τους στη συνέχεια επί του πεδίου των αρμοδιοτήτων τους, εφαρμόζοντας τους ίδιους κανόνες αυστηρού ελέγχου και δίκαιης αποτίμησης, που πρώτα θα έχεις εφαρμόσει στον εαυτό σου, ώστε να νομιμοποιείσαι να τους τηρείς και για τους άλλους.
Μην ξεχάσεις ποτέ το λόγο του Κων/νου Καραμανλή, πως, για να κυβερνήσει την Ελλάδα, στέγνωσε την ψυχή του. Τηρουμένων των αναλογιών και έχοντας επίγνωση του μικρού αλωνιού της Αυτοδιοίκησης, μη διστάσεις να πικράνεις ακόμη και τους καλύτερους φίλους σου, όταν αυτό απαιτεί το μακροπρόθεσμο συμφέρον του τόπου.
Να θυμάσαι πάντοτε ότι η Ιεράπετρα, περιούσιο κομμάτι του τρικάταρτου καραβιού, όπως ονειρεύεται και ‘‘ζωγραφίζει’’ την Κρήτη ο Καζαντζάκης, ταξιδεύει επί αιώνες στη θάλασσα, ενώ οι κατά καιρούς ‘‘επώνυμοι’’ άρχοντές της συνιστούν, όπως και σε κάθε άλλο τόπο, απειροελάχιστο σημείο τοπικής και χρονικής αναφοράς. Έρχονται και παρέρχονται.
Κράτησε πάντοτε την πόρτα του Γραφείου σου ανοιχτή σε κάθε άνθρωπο που ζητά να τον ακούσεις, να σου μιλήσει για τις ιδέες ή για το πρόβλημά του. Δεν ξέρεις ποιός λόγος, ποιά ανάγκη τον οδήγησε στο Δημαρχείο. Ακόμη και αν δεν έχει να σου πει κάτι σπουδαίο, η συναναστροφή με τους συνδημότες μας και η εξοικείωση με τον τρόπο που σκέφτονται ή ενεργούν έχει πολλά να σου διδάξει.
Η δημοσιογράφος Μαρία Ρεζάν, γράφοντας για τη ζωή του Ν. Πλαστήρα, εξιστορεί την επίσκεψη μιας γυναίκας από χωριό της Αττικής στο σπίτι του. Η οικονόμος του Πλαστήρα την αποπέμπει, επικαλούμενη και την κακοπάθεια, λόγω ασθένειας, του οικουρούντος Πρωθυπουργού. Όταν ο Πλαστήρας αντιλαμβάνεται το συμβάν, επιπλήττει την οικονόμο, επισημαίνοντάς της πως η ταπεινή επισκέπτριά του, ίσως δεν θα έχει και άλλη φορά τα χρήματα του εισιτηρίου, για να ξανάρθει από το χωριό της με το λεωφορείο στην Αθήνα.
Πολύτιμο μάθημα ευαισθησίας και συμπεριφοράς με άπειρους αποδέκτες, εγκατεστημένους σε υψηλότερους ή χαμηλότερους ‘‘θρόνους’’.
Αναγνώρισε και παράλαβε με σεβασμό ό,τι καλό δημιούργησαν οι προκάτοχοί σου, βελτίωσέ το, εάν απαιτείται, και χάραξε τη δική σου πορεία, που θα καταστήσει τη θητεία σου αξιομνημόνευτη και ευδιάκριτη. Έτσι θα έχεις το δικαίωμα να προσδοκάς ότι και οι διάδοχοί σου θα πράξουν ομοίως.
Επιδίωξε τη συνεργασία με όλες τις παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Υπηρετείτε τον ίδιο σκοπό, είστε ταγμένοι να διασφαλίζετε το ‘‘ευ ζειν’’ των ίδιων ανθρώπων. Δε δικαιούστε, λοιπόν, να προκαλείτε ή να μεγεθύνετε διχαστικές παρενέργειες, που πλήττουν τη συνοχή της κοινωνία μας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως σε όσους τόπους δεν κυριαρχούν σκοπιμότητες και ιδιοτελείς επιδιώξεις, η συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων των Δημοτικών Συμβουλίων λαμβάνεται ομοφώνως.
Συνεργάσου με τους άλλους Δημάρχους του νομού μας και πρωτοστάτησε να γιατρευτεί το χτικιό της διχόνοιας, που ανέκαθεν βασανίζει το Λασίθι, κατατρώγοντας με βουλιμία τις σάρκες του.
Από την εμπειρία σου στην Αυτοδιοίκηση έχεις επίγνωση των προθέσεων του κεντρικού κράτους, όπως εκπροσωπείται σε κάθε περίοδο, να διεκδικεί το σύνολο των κρίσιμων αρμοδιοτήτων και να κατανέμει τους πόρους κατά το ‘‘κομματικώς δοκούν’’.
Αντιτάξου σ’ αυτήν την τακτική, συστρατευόμενος στο μέτωπο των Δημάρχων, που διεκδικούν την αυτοτέλεια, μα προπαντός την αξιοπρέπεια των λειτουργών της πρωτοβάθμιας Αυτοδιοίκησης.
Διατήρησε αναλλοίωτες την πηγαία καλοσύνη σου, το αυθόρμητο χαμόγελό σου, την έμπρακτη φιλαλληλία σου, την τέχνη να κερδίζεις τις καρδιές των ανθρώπων που συναναστρέφεσαι.
Κράτησε βαθειά χαραγμένο στο μυαλό σου τον πάντοτε επίκαιρο λόγο του αρχαίου Αγάθωνα, πως εκείνος που ασκεί την Αρχή πρέπει να θυμάται τρία πράγματα: «Ότι ανθρώπων άρχει, ότι κατά νόμους άρχει, ότι ουκ αεί άρχει».
Μανόλη,
Ελπίζω πως θα διαβάσεις με ενδιαφέρον όσα έγραψα, όχι για να παραστήσω το σοφό ‘‘Γέροντα’’, αλλά για να καταδείξω το ειλικρινές ενδιαφέρον μου να πετύχεις ως Δήμαρχος.
Αντί άλλου επιλόγου, δέξου μιαν ειλικρινή κατάθεση ψυχής. Όταν με ρωτούν, ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή στα χρόνια που διετέλεσα Δήμαρχος, η απάντηση είναι άμεση. «Η ημέρα εκείνη που βρέθηκα για μια ακόμη φορά στο Σελάκανο, στον Εσπερινό του Αη Στάθη, που γιόρταζε. Εκεί, στην ταπεινή, μα σε τόσο όμορφο τόπο χτισμένη εκκλησιά του, γυναίκες μαυροντυμένες για την απώλεια, προσφιλών τους προσώπων, με χαραγμένα στο πρόσωπο τα βάσανα μιας πολυτάραχης ζωής, που είχε πολέμους, κακουχίες, στερήσεις, επιχείρησαν αυθόρμητα να μου φιλήσουν το χέρι. ‘‘Ογδοηκοντούτιδες’’ και πλέον εκείνες. Σαρανταπεντάρης, εγώ. Ήταν το δικό τους αυθόρμητο ευχαριστώ, για τον ασφαλτοστρωμένο πια δρόμο, που μείωνε την αίσθηση της σκληρής μοναξιάς τους.
Τις αγκάλιασα και δακρυσμένος τις φίλησα.
Μανόλη,
Σου εύχομαι από καρδιάς, κατά τη διάρκεια της θητείας σου, να αξιωθείς πολλές τέτοιες στιγμές.
Καλή δύναμη.
Νίκος Χριστοφακάκης
Πρώην Δήμαρχος Ιεράπετρας
Δημοσίευση σχολίου