Σε συνέχεια της πρόσφατης αναταραχής γύρω από την ομόφωνη απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής Ιεράπετρας, που ζητά ανάκληση των ασφαλιστικών μέτρων οκτώ συμβασιούχων εργαζομένων οι οποίοι μετά από χρόνια υπηρεσίας κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά (αναλόγως της δικαστικής απόφασης στις 19 Φεβρουαρίου), ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου, Γιάννης Γουλιδάκης, μίλησε στο Ράδιο Λασίθι, παρουσιάζοντας το σκεπτικό που τον οδήγησε να στηρίξει την ίδια απόφαση.
Ο κ. Γουλιδάκης, που συμμετείχε στην επίμαχη συνεδρίαση της 7ης Φεβρουαρίου, υπογράμμισε ότι «η απόφαση αυτή δεν σημαίνει πως ο Δήμος δεν έχει ανάγκη τους συγκεκριμένους εργαζομένους», τονίζοντας πως η στάση του προσδιορίστηκε από τη νομική εισήγηση, αλλά και από την απουσία εκπροσώπησης των εργαζομένων ή του νομικού συμβούλου τους κατά τη διάρκεια της συζήτησης οι οποίοι θα έπρεπε να είναι παρόντες αλλά φαίνεται πως δεν ενημερώθηκαν. Σύμφωνα με τον ίδιο, αν υπήρχε και η αντίθετη άποψη στο τραπέζι, ίσως η κατάληξη να ήταν διαφορετική:
«Θα ήθελα να ακούσω τις θέσεις των εργαζομένων μέσα στην ίδια συνεδρίαση. Η δική μου ψήφος δόθηκε με βάση τα στοιχεία που είχα και τα οποία τόνιζαν το οικονομικό βάρος για τον Δήμο, αλλά και τους κινδύνους νομικής φύσης. Η ουσιαστική θέση μας είναι ότι χρειάζεται ενιαία, συντονισμένη στάση όλων των παρατάξεων, ώστε να μη βρεθούμε ξανά προ αδιέξοδων καταστάσεων.»
Ο επικεφαλής της μειοψηφίας διευκρίνισε πως, ήδη από τα μέσα του προηγούμενου έτους, είχε προτείνει «μια κοινή και συγκροτημένη γραμμή» για το σύνολο των συμβασιούχων που απασχολούνται στον Δήμο Ιεράπετρας. Όπως ανέφερε, εάν υπάρχει ενιαία πολιτική συμφωνία, τότε δεν θα χρειάζεται κάθε ομάδα συμβασιούχων να αντιμετωπίζει μεμονωμένα την ίδια διαδικασία, «η οποία καταλήγει σε επαναλαμβανόμενες αβεβαιότητες» και εκθέτει τόσο τους εργαζομένους όσο και τους αιρετούς που καλούνται να ψηφίσουν αποφάσεις με σοβαρές νομικές συνέπειες.
«Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ πως οι εργαζόμενοι περισσεύουν. Γνωρίζω ότι ο Δήμος τους χρειάζεται, ειδικά όταν μιλάμε για θέσεις κρίσιμες, στην υπηρεσία καθαριότητας ή σε πόστα όπου απαιτείται εμπειρία. Το ζήτημα είναι ότι το υπάρχον νομικό πλαίσιο επιτρέπει σε ορισμένους δήμους να οδηγούν προσωπικό στην έξοδο, εάν δεν υπάρξει κοινή πολιτική βούληση να στηριχθούν.»
Ο κ. Γουλιδάκης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο επανεξέτασης της απόφασης εφόσον το αποφασίσει η δημοτική αρχή, επισημαίνοντας ότι μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης υπάρχει «χρονικό περιθώριο» για νέα συνεδρίαση της Επιτροπής, υπό την προϋπόθεση πως «όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι». Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι «η νομική υπηρεσία έχει τη δική της υποχρέωση να ενεργεί κατά τον Νόμο», ενώ οι αιρετοί φέρουν την πολιτική ευθύνη – και τις ενδεχόμενες προσωπικές συνέπειες – για αποφάσεις που τυχόν παρεκκλίνουν από τις αυστηρές ρυθμίσεις του Υπουργείου Εσωτερικών.
Ο ίδιος εμφανίστηκε επικριτικός και προς την κεντρική διοίκηση, λέγοντας ότι «η πολιτεία μεταβιβάζει το πρόβλημα στους δήμους χωρίς να δίνει ουσιαστικές λύσεις στελέχωσης», γεγονός που εγκλωβίζει εργαζομένους και αιρετούς σε ένα «διαρκές παιχνίδι ομηρίας και ασαφειών»:
«Δεν γίνεται σε κάθε νέα υπόθεση εργαζομένων οι δήμαρχοι, οι δημοτικοί σύμβουλοι, αλλά και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να πέφτουν σε έναν κύκλο που ξεκινά με δικαστικές προσφυγές, ασφαλιστικά μέτρα και εν τέλει κόντρες εντός του Δήμου. Χρειάζεται άμεση κρατική μέριμνα και ενιαία στρατηγική για την εργασιακή ασφάλεια και την επαρκή στελέχωση των ΟΤΑ.»
Ο κ. Γουλιδάκης κατέληξε λέγοντας πως η πρόθεσή του να στηρίξει την πρόσφατη απόφαση δεν μαρτυρά αδιαφορία για τις ανάγκες της καθαριότητας, αλλά βασίζεται «στην αναγκαία τήρηση των κανόνων που θέτει η νομοθεσία». Την ίδια ώρα, παραδέχθηκε πως «δεν αρκεί μια τυπική τήρηση του Νόμου» αν δεν υπάρξει ουσιαστική στήριξη των εργαζομένων και πολιτική συναίνεση, ώστε οι υπηρεσίες του Δήμου να μην καταρρέουν από έλλειψη προσωπικού.
Δημοσίευση σχολίου